Stel, je fietst naar de supermarkt om gehakt, knoflook, een peen, prei, uien, tomaten en wat al dies meer zij te kopen. En stel dat je die dan ook nog schilt, pelt, wast, in stukjes hakt en misschien nog wel op meer manieren bewerkt. Dan kost dat al aardig wat moeite, toch?
Het daadwerkelijke koken moet dan nog beginnen.
Een pan pakken en op het vuur zetten. Wachten tot de pan warm is. Er boter of olie indoen. Dan stuk voor stuk alle zojuist bewerkte ingrediënten in de pan stoppen om te bakken, op het juiste moment, zodat de smaken optimaal naar voren komen. De tomaten moet je zelfs ontvellen en langzaam gaar koken tot er een vloeibare substantie ontstaat.
God, ik word al moe als ik het alleen maar opschrijf.
Toch zijn er mensen die de tomatensubstantie, samengevoegd met het gehakt en de andere groenten ‘prut’ noemen, niet in het minst mijn bloedeigen moeder. We hoeven ons niet allemaal als Ivo Niehe te gedragen, maar je zelfgemaakte pastasaus ‘prut’ noemen, is wel het andere uiterste.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.