Brieven aan BN’ers – Beste Ruud Gullit,…

Er is al veel over gezegd en geschreven: jij hebt afgelopen maandag over kunst gepraat. Je zat bij De Wereld Draait Door en sprak over de werken van Kenneth Vermeer alsof je er naast zat toen hij ze schilderde. Matthijs kwam er bijna niet tussen. Een unicum.

Je ratelde maar door met dat guitige Amsterdamse accent van je. Tussendoor lachte je zoals te doen gebruikelijk af en toe je tanden bloot om helemaal niets en keek je een beetje stom in de rondte. Ruud, als jij blank was, dan had ik niet geloofd dat je bestond. Dan was je gewoon een typetje van Michiel Romeyn. Die dikke met dat grote glas cognac in z’n handen. Maar dan niet dik en zonder glas cognac in z’n handen.

Zo zit het niet. Je bestaat, Ruud.

Voor mij besta je zelfs meer dan ooit, door die tien minuten die je over kunst zat te oreren. Er zit daar ook weleens zo’n andere kwibus interessant te doen over kunst – Joost Zwijnenberg heet hij geloof ik – maar dan zap ik altijd. Bij jou bleef ik geboeid luisteren. Meer dan dat zelfs. Ik raakte geïnspireerd door je woorden Ruud. Hoe meer jij uitlegde over kunst, hoe meer ik de behoefte kreeg zelf kunst te maken.

Nou, om een lang verhaal kort te maken, dit is het een beetje geworden:

Kun je hier je mening over geven. Het is een portret van jou ten tijde van het EK ’88. Wel eerlijk zijn!

Groeten,

Zwoebe Zwoebstra


Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.

24 reacties op “Brieven aan BN’ers – Beste Ruud Gullit,…”