Rennende pers

Maandag interviewde NOS-journalist Pim van Galen premier Mark Rutte over de situatie rond Jos van Rey, de inmiddels afgetreden wethouder van Roermond. Het was zo’n typisch Binnenhof-interview. Rutte kuierde met een bonte verzameling paperassen over de klinkertjes en Pim van Galen, met in zijn kielzog de schrijvende pers, stelde achteruitlopend vragen – krijg je eigenlijk een cursus achteruitlopen op de Hogeschool voor Journalistiek?

Business as usual. Behalve dan dat het herfstvakantie was. Drie jonge meisjes mengden zich in het interviewgeweld. Niet met een kritische vraag over corruptie in de Nederlandse politiek, maar om een handtekening van de premier te bemachtigen. Zonder pen. En ook de premier had geen pen bij zich. Althans, dat zei hij.

Gelukkig liep in het kielzog van Pim van Galen nog steeds de schrijvende pers, die in dit geval bestond uit één lange man met een pen – wat is de schrijvende pers zonder pen? De schrijvende pers was zo vriendelijk die pen uit te lenen aan Rutte. De premier zette drie vrolijke krabbels op de papiertjes van de meisjes en gaf de pen terug aan de schrijvende pers.

Op dat moment voltrok zich een drama voor de schrijvende pers. De schrijvende pers liet de pen zomaar uit z’n handen vallen. Nou ja, zomaar, dat weten we niet. Misschien had Rutte wel net een kroket gegeten en had hij vette handen, met als gevolg een vette pen. Hoe dan ook: de pen lag op de grond.

Je zag de schrijvende pers even twijfelen. Zonder pen door of stoppen en de pen oprapen? Hij koos voor het laatste – immers: wat is de schrijvende pers zonder pen? Terwijl de meisjes met handtekening tevreden weg huppelden, werd de schrijvende pers de bukkende pers. En daarna de rennende pers. Met een driftig drafje zette de lange man, weer met pen, de achtervolging in op de premier en Pim van Galen. Binnen een paar passen had hij ze achterhaald.

Toch moet er tijdens dat korte drafje van alles door het hoofd van de rennende pers zijn gespookt. Over de meisjes. Waarom hadden die zelf geen pen meegenomen? Als je een handtekening wil, dan neem je toch een pen mee?! Maar ook over Rutte. Waarom had die niet even gewacht? Stank voor dank, dat verwacht je niet van de premier! In ieder geval deed de Haagse hectiek er een paar seconden niet toe. Een man en zijn pen, dat is andere koek.

Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.

De bijna bukkende pers: 

8 reacties op “Rennende pers”