Schijtende honden

Blaffende honden bijten niet, maar schijtende ook niet. Ze zitten meestal heel geconcentreerd naar een boom te loeren tijdens het ontlasten. Tong uit de bek en persen maar. Dat is best moeilijk, persen met je tong uit de bek. Probeer het maar eens. Niet te doen. Wat dat betreft zijn honden hele knappe organismen.

Het doet honden helemaal niks, dat ze middenin het publieke domein een drol zitten te draaien. De mens ontwierp er hele gekke hokjes voor, met nog gekkere potten erin, maar zo’n hond gaat gewoon in het gras zitten, zoekt iets aan de horizon waar hij naar kan kijken en begint eraan. Zonder gêne, rustig doorhijgend.

Vorige week was ik er zelf getuige van. Ik liep over een schelpenpaadje met aan weerszijden grasland en passeerde een aangelijnd hondje. Hij werd aan het lijntje gehouden door een man van middelbare leeftijd in een te groot windjack.

Eigenlijk was het andersom, want het hondje was de baas. Er is immers de wet van de bolus: als een hond moet, dan stopt hij onmiddellijk met lopen en gaat in de bekende houding zitten. Het is een stilzwijgende afspraak tussen hond en hondeneigenaar. Voor even zijn de rollen omgedraaid. Als een hond moet poepen, dan is hij de baas.

Zo was het dus ook in dit geval. De man stond er een beetje lullig bij, vanwege het te grote windjack, maar ook omdat hij zijn lot kende. Als elke dag stond hij weer te kijken naar zijn schijtende viervoeter. Machteloos. Het hondje leek er ondertussen plezier in te hebben. Hij zat er een beetje bij zoals een potloodventer die net zijn jas heeft opengeknoopt en het een en ander aan een nietsvermoedende jongedame laat zien. Trots. Dit hondje was een fecaliënexhibitionist.

Om het hondje een plezier te doen, keek ik ook even.

Daarna vervolgde ik mijn weg en zag dertig meter verderop alweer een hond zitten, van een groter formaat deze keer. Een Boxer was het. Meer het nuchtere soort hond. Ik naderde en keek. Hij had een blik in z’n ogen van: wat loop je nou te kijken man! Binnen mum van tijd was hij alweer klaar met kakken en liep door alsof er niets gebeurd  was.

Ik liep ook weer door, keek nog even achterom en zag dat het kleine hondje al hijgend nog steeds druk aan het persen was. Hij had er echt plezier in.

Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.