Zag je laatst nog op tv. Je bent minder op tv dan vroeger, dus dat was best bijzonder. Ok, je was vroeger wel heel veel op televisie, maar toch, Emile.
Vroeger tsjakka’de je alle zenders van het land een stukje positiever. Er ging geen avond voorbij dat jij niet ergens op blote voeten door een bak met hete kolen liep te stampvoeten. Was je niet met kolen in de weer, dan knalde je wel met je bakkes tegen een glasplaat op. Er waren mensen die je grappig vonden in die tijd. Ik hoorde daar toen ook al niet bij. Je kunt maar beter eerlijk zijn, toch Emile?
Toen ik je laatst weer op tv zag, had dat niets te maken met je arrestatie vanwege een poging tot brandstichting van je eigen huis. Mag je in dit land dan niet eens meer je eigen huis in de fik zetten? Of ben ik nu te negatief, Emile? Ik begrijp je best. Over brandende kolen sjouwen, dat verveelt op de duur. Dan ga je het groter zoeken: een brandend huis.
Dat ik je op tv zag, had ook niks te maken met de huwelijksproblemen die uit je arrestatie voortvloeiden. Moon, zoals je vrouw heet, en Royce en Junior, zoals je kinderen heten, vertoeven een tijdje bij de moeder van Moon, die ook wel een of andere belachelijke naam zal hebben. ‘We zitten als gezin op dit moment in een vervelende situatie’, zeg je er zelf over. Dat is maar net vanuit wiens perspectief je het bekijkt, Emile..
Maar goed, in welke hoedanigheid zag ik je dan op tv? Wat hoor ik je daar wild schreeuwend denken? Dat ik naar jou kijk als schatzoeker op SBS6?
Nee Emile, natuurlijk kijk ik ook niet naar De schat van Oranje, hét programma waarmee SBS voor eens en altijd wil aantonen dat ook programma’s zonder Beau van Erven Dorens weleens floppen. Ik zag wel een aankondiging voor het programma. Mede-schatzoeker Rob Geus zei dat hij niet vrolijk werd van jou. Daardoor kon Rob helaas geen Smaakpolitie OK-keurmerk op je smoelwerk plakken.
Jammer, maar aan de andere kant, dan had ik je ook nooit de volgende tekst horen uitbraken in een door jezelf gesponsord interviewtje in zo’n advertorial op RTL Z: ‘Ik heb het een periode moeilijk gehad, maar nu merk ik aan mezelf dat ik weer terug ben in het tsjakka-gevoel.’ Het tsjakka-gevoel. Schatzoeken op SBS. Brandstichten. Alles voor aandacht.
Zou je niet eens op een onbewoond eiland gaan zitten, Emile? Zonder camera’s. Alleen jij en je hersentjes. En dan jezelf afvragen waar je nou in godsnaam al die tijd mee bezig bent geweest. Aan het eind van de dag mag je even door een grote bak met bloemkolen lopen. Misschien komt het dan nog wel goed met je. En anders zijn wij mooi een poosje van je af.
Vriendelijke groet,
Zwoebe Zwoebstra
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.