Het spotje begint met Ben Cramer die heel nodig moet poepen, en tegelijkertijd een liedje over z’n pensioen zingt op de melodie van ‘Kom van dat dak af!’ – ‘Blijf van mijn poen af!’ Gek genoeg is het me daar niet eens om te doen. Als Ben moet poepen, maar eerst nog even een liedje wil zingen, is dat aan hem.
Ik zou Ben wel willen adviseren het ietsje rustiger aan te doen. Nog een tijdje doorzingen met die rooie kop en hij haalt z’n pensioen niet eens. Maar goed, dat moet Ben dus lekker allemaal zelf weten. Al toont Ben zich in het spotje wel een beetje de neger Edgar van 50Plus.
Jan Nagel moet ook zelf weten wat hij allemaal in z’n schild voert. Als Jan weer eens een partijtje op wil richten, dan gaat hij z’n gekke gang maar – 50Plus heeft niks met leeftijden te maken; het is een voorzichtige schatting van het aantal partijen dat Jan Nagel inmiddels heeft opgericht.
Jan moet dan echter niet gek opkijken als de spotjes die hij voor die partij maakt, worden geanalyseerd zoals Jan van Halst dat doet met de looplijnen van Lionel Messi. Komt-ie:
Nadat Ben Cramer een seconde of vijftien zingend zijn poep op heeft staan houden, verschijnt Jan Nagel ten tonele, die er juist uitziet alsof hij zich drie kwartier voor de opnamen ontlast heeft. Hij zit heel rustig, met de handen in elkaar gevouwen, achter een grote tafel. Jan zegt allemaal dingen over dingen. Niet zo interessant.
Wat het filmpje interessant maakt, is wat er op de tafel staat waar Jan zo rustig aan zit te kwebbelen over dingen. Rechts van hem, voor de kijkers in spiegelbeeld ook rechts, staat een iPad in een hoes. Gedurende het tweeënhalve minuten durende spotje gebeurt er niks met de iPad. Hij staat er om uit te stralen dat men bij 50Plus heus niet alleen maar zit te breien. ‘Wij weten best wat een iPad is’, had net zo goed op een poster naast jan kunnen staan. Er is vergaderd over die iPad.
Hetzelfde geldt voor de fruitschaal aan de andere kant van Jan. Misschien heeft Jan eerst wel dingen over dingen gezegd zonder dat er een fruitschaal in beeld stond. Misschien stond er toen wel een beeldje van een pinguïn op tafel, en zei de regisseur: ‘Ja mensen, stop maar, dit werkt dus niet met die pinguïn. We hebben een fruitschaal nodig. Dat maakt de boodschap van Jan veel fruitschaliger. En dat hebben we nodig. Tien minuten pauze. Carolien, jij regelt een fruitschaal!’
En Carolien regelde een fruitschaal, weliswaar met nepfruit erin, maar toch. Als grapje legde ze er voor de echte Jan van Halsten onder de politieke-spotjes-analisten nog een hele gekke sleutelhanger in. Toen lepelde Jan z’n tekst weer op en was de regisseur tevreden.
Voor slechts 12 euro kunt u lid worden van deze schitterende partij. Het welkomstgeschenk is een iPad. Sorry, een plastic meloen bedoel ik natuurlijk.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.
Het spotje (tip: bekijk de beelden van een zingende Ben Cramer met het geluid uit; dat is leuker).