Eigenlijk keek ik voor Marcel, de Limburgse boer die zijn asperge vorig jaar het liefst zo snel mogelijk in een weduwe had gestoken om voor nageslacht te zorgen. Zo snel zelfs dat hij al na een paar afleveringen in z’n onderbroek in de kamer van de dames stond. Maar het terugblikbezoek van Yvon Jaspers aan zijn boerderij viel een beetje tegen. Een quote van Marcel over een gebakje vormde het hoogtepunt van het item met hem: ‘Hmm, ja, dat is wel lekker met die nootjes.’ Als Marcel het zegt, is het leuk.
Marcel was nog wel steeds alleen en had zich dus ook nog niet voortgeplant, bleek. Dat gold niet voor de andere boeren die Yvon bezocht. De boeren waren als konijnen tekeergegaan. Een heel leger aan kinderen was er dankzij de KRO op aarde gezet – daar zie je dan toch nog iets van de katholieke achtergrond van de omroep terug in het programma.
Je zou denken dat boeren hun kinderen Kees noemen. Of Chris. Desnoods Frits. En als het een meisje is Truus of Marloes. Niet dus. Ook boeren blijken met hun tijd mee te gaan; lang niet altijd goed nieuws. Vooral geen goed nieuws voor kleine Frenchy en Kimo zelf. En Storm. Er zat natuurlijk ook een Storm bij – gekleed in een te kort broekje omdat storm en hoogwater sinds kort onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.
Gelukkig had niet iedereen kinderen gekregen – dan was er misschien ook nog wel een Lente geweest met kleine klompjes aan. Er waren ook boeren die wel een liefde hadden gevonden, maar (nog) kinderloos door het leven gingen. De broers Gradus, Martin en Hans bijvoorbeeld. Alledrie ‘aan de vrouw’. Gradus had zelfs een Surinaams exemplaar op de kop getikt. Een klein wonder dat het zo gelopen is, want deze broers lispelen zich een weg door het leven heen. Ze zijn onverstaanbaar. Toen ze jong waren is hun vierde broertje bij hen weggehaald. Hij is Fred Rutten geworden.
En er was Pieter, een man wiens gezicht lijkt op een puzzel die niet helemaal goed is gelegd. Ook hij had een vrouw gevonden. Samen met Pieter, zijn ouders en Yvon zagen we haar kapotgekookte spinazie, aardappelen en een gehaktbal eten. Uit een soepbord. Even daarvoor had Pieter het volgende over zijn huidige relationele situatie gezegd: ‘Ik ben nou met z’n tweeën.’
Quotes over gebak met nootjes, lispelende boeren boven een soepbord met aardappelen, en opmerkingen waar geen Plato of Socrates tegenop kan. Ik neem de stomme babynamen een paar jaar later op de koop toe. Waarom begint het nieuwe seizoen van Boer Zoekt Vrouw pas in september?
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.