Actie, actie!

Een groep mannen in gele hesjes – vrouwen ontbreken om duistere redenen. Eentje speelde er gitaar en droeg bakkenbaarden, bril en petje waar hij zonder de gitaar in z’n handen niet mee weg was gekomen in dit gezelschap. De rest zong goedgemutst en bewust van de camera van het NOS-journaal een tekst van papier die ik niet goed kon verstaan. Dit waren stakers. Stakende schoonmakers om precies te zijn, vertelde een voice over.

Even daarvoor was de groep ook al in beeld geweest, aan het begin van het journaalitem. De man met het petje speelde nog geen gitaar; in plaats daarvan scandeerde iedereen de woorden: Actie, actie! Mensen horen zeggen wat ze doen, het blijft een gek fenomeen. Het komt ook eigenlijk niet zo vaak voor. Jammer genoeg, zou je bijna zeggen.

Het lijkt me heerlijk, een groep chagrijnige mensen op het perron die staat te wachten op een trein met vertraging en in koor roept: ‘Wij staan te wachten op de intercity naar Den Haag, maar die kuttrein heeft vertraging, wij staan te wachten op de intercity naar Den Haag, maar die kuttrein heeft vertraging!’ Of de rij achter een bejaarde in de supermarkt: ‘Wij hebben de verkeerde rij gekozen, want er staat een bejaarde met dertig stuivers twee potjes appelmoes af te rekenen, wij hebben de verkeerde rij gekozen, want er staat een bejaarde met dertig stuivers twee potjes appelmoes af te rekenen!’

Nog gekker: stakende filmregisseurs die ‘actie’ roepen.

Maar goed, dit waren stakende schoonmakers die actie riepen. Of de actie van de schoonmakers terecht is, weet ik niet, maar ik ben altijd direct voor de werkgevers als ik stakers op de tv zie. Elk geel hesje en lollig bedoeld spandoek zou ze een euro per uur moeten kosten. Ik zie het nu al weer voor me, een stakende schoonmaker met een spandoek boven z’n hoofd waarop ‘We hebben er schoon genoeg van!’ prijkt. Hij lacht en laat z’n buurman een sixpack uit z’n rugzak pakken. Nog weer een ander maakt een ‘actiefoto’ met z’n telefoon en zet de twee proostende mannen op Facebook. Alle collega’s ‘vinden het leuk’.

Staken is in Nederland iets gezelligs, met hoempapamuziek. En dan, wanneer het dweilorkest even uitrust, met z’n allen een rijmende leus of dus het achterlijke ‘actie, actie!’ roepen. Heel erg treurig.

Dus alsjeblieft, stakers van Nederland, bekogel eens een peloton ME met stenen. Steek een vlag van het bedrijf waar je werkt in de fik. Schiet met geweren in de lucht. Laat zien dat je boos bent!

Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.