Topchef is een tv-programma op RTL5 dat geen Masterchef heet. Topchef wordt elke werkdag tussen zeven en acht uur ’s avonds uitgezonden. De kandidaten die meedoen, strijden om de titel ‘Topchef’ – ik herhaal: geen ‘Masterchef’. Robert Kranenborg is de ‘SVH Meesterkok’ – hier opeens wel het woord ‘meester’ – die samen met een onderkin in kokskledij de topchef uitzoekt.
Het is door dat duo, en uiteraard ook een beetje door de hopeloze verzameling wannabebraakhekkes dat elke dag zo haar best doet, dat mijn fascinatie voor het programma ontstaan is. Ik weet het, eigenlijk is dat stom. Maar ik kan er niks aan doen. Het is sterker dan mijzelf. Een verslaving. Wat de onderkin in kokskledij met eten heeft, dat heb ik met kijken naar kookprogramma’s.
Ik weet dat het slecht voor me is, maar ik vind het gewoon heerlijk om Robert te horen zeggen dat er iets een zuurtje mist. De onderkin in kokskledij is het daar dan vaak, nog heftig kauwend op een stuk vlees, mee eens. Terneergeslagen druipt de kandidaat die het gerechtje presenteerde weer af; er miste potverdomme een zuurtje!
Het zijn niet alleen de zuurtjes die me bezighouden. Ook als iets een zoetje, bittertje, pepertje of brandje in de mond ontbeert, vind ik dat interessant. Zolang het maar iets met een ‘mondgevoel’ te maken heeft. Eigenlijk hoeft dat ook niet eens. Laatst zat er teveel tomaat door een gerecht. Dat gerecht was toen ‘getomateerd’. Vond ik schitterend.
Dat taaltje – met recht tje – van Robert en de onderkin in kokskledij is even wennen, maar op een gegeven moment wil je niks anders meer. Raak je er aan gewend. Dan bereik je zelfs het punt dat je er helemaal niet meer gek van opkijkt dat een kandidaat die helaas net de finale niet haalt toch nog een ‘vinneus aandenken’ krijgt. Inderdaad, een paar flessen wijn. Hoe bedenk je het!
En dan de toeter. Prachtig. De toeter is het instrument waar de onderkin in kokskledij altijd in knijpt wanneer de tijd van de kandidaten er opzit. De onderkin in kokskledij kijkt daarbij precies zoals je hoort te kijken wanneer je in een toeter knijpt. Bonus is dat de kandidaten zich iedere keer weer de tering schrikken van de toeter, en uitschieten met de saus, wat ze later natuurlijk op een reprimande komt te staan omdat het gerecht nu veel te ‘sauzig’ is.
Het enige waar ik me een beetje aan stoor tijdens Topchef is de muziek die het programma begeleidt. Wanneer je de muziek hoort zonder te kijken, denk je dat James Bond himself in een gevecht op leven en dood is verwikkeld, bijvoorbeeld met een schurk die iedereen probbeert te pletten met z’n enorme onderkin. In werkelijkheid pakt er iemand een peer uit een bak met fruit. Maar goed, een kniesoor in truffelsaus op een bedje van getomateerde zuurtjes die daar op let.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.