Laatst was ik bij iemand op bezoek en zag ik een meloen… nee, laat ik maar eerlijk zijn. Vanuit het raampje in mijn wc kan ik precies bij de buren naar binnen gluren. Ik zie niet veel, maar ik zie wel hun fruitschaal, die op een tafeltje achter het raam waardoor ik bij hen naar binnen gluur, staat opgesteld. In die fruitmand ligt, naast een paar steeds bruiner wordende bananen, nu al enige tijd een meloen. Daar klopt niks van. Een meloen hoort niet thuis in een fruitschaal.
Fruit dat in een fruitschaal ligt, moet je zonder er al te veel handelingen voor te verrichten op kunnen eten. Peren, appels, bananen, mandarijntjes, dat is fruitschaalfruit. Fruit dat je terloops pakt en gelijk opeet of in een tas stopt. Bij een meloen kan dat niet. Een meloen moet je eerst in acht parten verdelen voor je hem een beetje normaal op kunt eten. En de pitten moeten eruit. Veel te veel handelingen om een plekje in de fruitschaal te billijken.
Daarnaast is een meloen ook nog eens veel te groot om in een fruitschaal te liggen. Het ziet er niet uit, zo’n groene kolos in een rieten mandje. Je fruitschaal is eigenlijk gelijk vol als je er een meloen in legt. Misschien hebben mijn buren hem er daarom wel ingelegd. Uit fruitschaalgemakzuchtigheid. Een meloen erin, en het ding is vol. Daar hebben we geen omkijken meer naar. Die gedachte. Ik vind dat niet kunnen. Het is een belediging voor het concept ‘fruitschaal’. Alsof je een hele bloemkool kookt en die zo bij iemand op het bord flikkert!
Nu ik er wat langer over nadenk, eigenlijk wil ik helemaal niet in de buurt wonen van mensen die een meloen in hun fruitschaal leggen. Maar goed, verhuizen is ook weer zo’n gedoe.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.