Twintig seconden. Zo kort duurt de huidige tv-reclame voor de Renault Clio. Een auto die ik zou willen omschrijven als een ‘degelijke middenklasser’. In het spotje zit er een man met een hip baardje op de motorkap van z’n degelijke middenklasser. Men wekt de suggestie dat hij, net zoals de andere mannen die figureren in de reclame, zijn kind van school komt halen.
Maar dan gebeurt het. Voor hem geen kind, maar een omhelzing en een kusje van een mooie blonde dame, die, veronderstel ik, de juf voor moet stellen. Om het af te maken zien we de man met het baardje fronsen naar de kijkers thuis en de andere mannen op het schoolplein. Een frons die vermoedelijk iets moet communiceren als: ‘Dit heb ik toch maar mooi voor elkaar gekregen, en dat allemaal dankzij m’n Renault Clio, een hele stoere auto.’
Dat Renault de auto zo in de markt wil zetten blijkt wel uit de woorden van de voice-over en de tekst die in beeld verschijnt. Het leven is kort, maak het spannend. Renault Clio. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is, wordt hier zomaar even een causaal verband tussen een spannend leven en een Renault Clio gesuggereerd. Dat vind ik ver gaan. Alleen wanneer je de remkabels doorsnijdt en van de Alpe d’Huez afjakkert, kan ik me daar eigenlijk iets bij voorstellen.
Ik heb er lang over nagedacht, maar ik vind geloof ik alleen de slogan ‘Wasmachine kapot? Rode wijn.’ gekker. Zelf vinden ze het zo raar allemaal niet, gezien ook de volgende omschrijving van de Clio op de website van Renault:
‘Daar is hij. Een verrassende verschijning. Stijlvol. Een lijn van licht accentueert zijn elegante silhouet. De flinke schouderpartij. Zijn nadrukkelijke koplampen. Zijn pure welvingen doorklieven sierlijk de lucht. Soepel als een waterdruppel. Het karakter van een sportauto. Met een sterke en vriendelijke persoonlijkheid. Onweerstaanbaar…’
Ik hou het gewoon bij ‘degelijke middenklasser’. En in plaats van onweerstaanbaar kies ik voor onuitstaanbaar.
Volg ons Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.