Misschien is het wel mijn lievelingsquiz op televisie. Met het Mes op Tafel. In een tijd waarin je bij bijna elke quiz eerst je buurvrouw moet bellen voordat je het juiste antwoord kunt geven, is het wel eens lekker dat er ook gewoon nog een quiz is waar mensen de antwoorden in een niet te lezen handschrift op een papiertje krabbelen. ‘Meneer Havergerst, kunt u iets duidelijker schrijven’, zegt quizmaster Joost Prinsen dan.
Joost Prinsen, ook hij, of misschien wel juist hij, is er een reden van dat ik Met het Mes op Tafel zo’n warm hart toedraag. Net noemde ik hem quizmaster, maar eigenlijk slaat dat nergens op. Hij zit aan een tafel en leest in een iets te grote smoking mét cumberband heel rustig de vragen van z’n papiertje voor. Alsof-ie een boodschappenlijstje voorleest. Dat zie ik Caroline Tensen nog niet doen. Geen hysterisch gedoe. Joost Prinsen helpt tijdens zijn quiz ook geen enkele zielige Afrikaan aan een nieuw visnet. Daar zijn quizzen niet voor.
Af en toe staat hij wel op om met pianist Martin van Dijk een liedje te zingen, waarover hij daarna een vraag stelt. Joost is niet de beste zanger van de wereld, maar daarvan is hij zelf als geen ander op de hoogte. Zelfspot is hem niet vreemd. Dat bleek vooral tijdens een van de mooiste momenten uit de Nederlandse televisiegeschiedenis: Joost rapte een stukje van het nummer Watskeburt van de Jeugd van Tegenwoordig. Legendarisch (zie onder).
De kandidaten van Met het Mes op Tafel dragen tevens bij aan mijn liefde voor de quiz. Vooral de kandidaten die niks van bluffen, poker en rekenen snappen. Alle drie vormen ze een onderdeel van het spel. Na een vragenronde kun je geld inzetten om andere kandidaten proberen weg te bluffen.
Dit inzetten geschiedt volgens pokerregels. Soms kun je door goed rekenwerk een andere kandidaat van tafel spelen door op tijd te passen. Kandidaten die dat niet doorhebben, kunnen na afloop van de ronde op een licht sarcastisch ‘Had u niet beter kunnen passen mevrouw Graangierst?’ rekenen van Joost Prinsen. Mevrouw Graangierst inderdaad, want ik wil niet de SGP’er uithangen, maar in negen van de negen gevallen is zo iemand een vrouw.
Is het tegen alle kansberekening in eens een man die zo’n rekenfout maakt, dan is de kans groot dat hij na het verlaten van de tafel bij de bar een biertje bestelt. Bij Mylou Frencken. Een cabaretière die ook wel eens een liedje zingt met Joost, maar toch vooral faam maakt als barvrouw bij Met het Mes op Tafel. Niet in de laatste plaats omdat ze al jaren de slechtste barvrouw ter wereld is. Een biertje getapt door Mylou Frencken staat gelijk aan 25 cl. schuim in een glas en nog een tsunami aan bier op het tapblad.
Vroeger werd dit altijd keurig in beeld gebracht door de regisseur van dienst. Het was het hoogtepunt van een aflevering Met het Mes op Tafel. Je baalde als er weer eens zo’n kutwijf een glas wijn bestelde. Tijdens de uitzending van gisteren echter had ik goede hoop. Een man moest de tafel verlaten. En inderdaad, hij bestelde een biertje. Ik ging er eens goed voor zitten.
Ik kreeg tien seconden lang een shot van de handen van Martin van Dijk te zien, die een riedeltje op de piano speelde. Geen Mylou die onhandig met de tapkraan stond te worstelen. De grootste teleurstelling uit m’n leven tot nu toe.