Vlinders horen wat mij betreft bij de gekste dieren die er op ons bolletje leven. Nog gekker dan bijvoorbeeld de eekhoorn, die we toch ook gerust een vreemde kostganger mogen noemen, met die buitenproportioneel grote voortanden van ‘em. En een ‘eek’, wat is dat in godsnaam? Voorlopig vind ik het een woord waar nog een andere letter voor hoort te staan, zoals een b of een w.
De vlinder heeft geen buitenproportioneel grote voortanden en ook met zijn naam is niet veel mis. Toch kan ik uren op m’n rug in het gras liggen en nadenken over het concept ‘vlinder’. Grote kans dat er tijdens het nadenken nog zo’n concept over me heen vliegt ook. Ja, ik ben een vlinderdenker. En ik schaam me daar helemaal niet voor. Het is toch totaal van de pot gerukt dat die kleurige fladderaar misschien nog geen week geleden een harig kruipbeestje was? Daar mag een mens best eens een middagje over nadenken.
Het is alsof wijlen Sugar Lee Hooper (maar dan dus met heel veel haar) een tijdje in een huisje gaat zitten en er dan uitkomt als Doutzen Kroes. Je gelooft je ogen niet, maar het is wel wat er gebeurt. Er is slechts één verhaal bekend van een rups die geen vlinder werd. Hij had last van claustrofobie en dat is een hele nare kwaal als je een tijdje in een cocon moet zitten. In de beklijvende, doch ongeautoriseerde biografie ‘De rups die rups bleef’ beschrijft rupsenkenner Fluit Kniester het tragische leven van deze rups.
Fluit geeft de rups in hoofdstuk 1 de behoorlijk onuitspreekbare Afrikaanse naam Adebowale N’kokituzumba. Fluit legt uit dat Adebowale in het Horabi-dialect, dat veel gesproken wordt ten zuiden van de Darkariti-rivier en ten noorden van het Urari-moeras, iets betekent als ‘Hij die z’n hele leven kruipt en kleine haartjes heeft’. N’kokituzumba is een vrij veel voorkomende Afrikaanse achternaam. Naast rupsdeskundige is Fluit Kniester ook nog Afrikadeskundige, vandaar.
Door die gekke naam wordt het boek helaas wel wat moeilijk leesbaar, maar ik heb me er doorheen weten te slaan. Omdat ik u deze hel niet aan wil doen, en ik me voor kan stellen dat u wel de belangrijkste informatie over het leven van de rups Adebowale N’kokituzumba wilt weten, zal ik hieronder kort wat feitjes neerzetten die Fluit in het boek heeft opgeschreven:
Adebowale leefde van 1987 tot 1998, wat precies de gemiddelde leeftijd is voor een rups die geen vlinder wordt. Met die leeftijd is hij veel ouder geworden dan de gemiddelde rups die weleen vlinder wordt. Hij stierf doordat er een Scania-vrachtwagen tegen hem aanreed op de N372 nabij Peize.
Adebowale was er groot, toen hij stierf had hij een lente van 2 meter 30 bereikt. Hij was 178 kilo.
Adebowale nam altijd twee crackers met jam als ontbijt. Hij dronk er een glaasje karnemelk bij.
Adebowale had twee hobby’s: rijstwafels op elkaar stapelen en printers van het dak gooien.
Adebowale stond in het politieke spectrum een beetje rechts van het midden. Hij was een groot voorstander van de vrijemarkteconomie en stond neutraal ten opzichte van kernenergie. Omdat hij een rups was, had hij geen stemrecht.