Als je een tijkfout maajkt, dan verbjeter je die. Daar is de backspaceknop voor uitgevonden. Voor mensen die liever wat omslachtiger te werk gaan is het zelfs ook nog mogelijk om de overbodige letter te selecteren en dan op ‘Delete’ te drukken. In ieder geval, na je verbetering ziet niemand meer dat je met je dikke worstenvingers bijvoorbeeld een j te veel had aangeslagen. Niemand hoeft verder van je vergissing te weten. Hartstikke handig.
Bij Unilever en andere producenten van potjes en pakjes met eten, pakken ze het anders aan. Die brouwen eerst een of ander prutje of poedertje, stoppen het in een potje of pakje, leggen het in de schappen en bekijken dan of het recept misschien toch nog voor verbetering vatbaar is. In drie miljoen van de drie miljoen keer – zoveel producten lijken Unilever en andere producenten van potjes en pakjes jaarlijks op de markt te brengen – is dat het geval.
Verbeterd recept, op bijna elk potje of pakje tref je de term wel eens aan. Het prijkt zelfs vaak met grote letters en in kleur op de verpakking. Alsof ze er trots op zijn. Maar eigenlijk is het om je kapot te schamen. Je bent een miljoenenbedrijf, maar nog niet eens in staat om in één keer een beetje een behoorlijke tomatensaus op tafel te zetten. Of lasagnesaus. Of erwtensoep. Of poederaardappelpuree. Wat het ook is, het gaat nooit in een keer goed. Altijd duikt er op den duur een verbeterd recept op. Wat zijn dat voor waardeloze koks bij Unilever en aanverwante bedrijven!
Of kunnen ze best koken en is het allemaal een simpel marketingtrucje? Ik zal er toch niet weer ingetrapt zijn…