Dronkenschap

Onlangs liet een vriend een kleine brandwond op z’n linkerpols aan mij zien. Terwijl hij het rode plekje liet zien, vroeg hij: ‘Zeg, weet jij hoe ik hier aan kom?’ De avond ervoor waren we gezamenlijk op een feestje geweest. Ik moest hem het antwoord schuldig blijven. Terwijl we een biertje dronken, filosofeerden we nog wat verder over de brandwond. Hoe zou dat ding daar in Godsnaam gekomen zijn?

Het beste waar we mee op de proppen kwamen, was dat hij met z’n pols iets te diep in een krokettenvakje van de FEBO had gezeten. In bijna iedere omstandigheid een verklaring die grenst aan krankzinnigheid. Een kroket uit een vakje pakken is een vrij simpele handeling. Behalve dan als er drank in het spel is. Dan is je pols verbranden aan een automatiek opeens een hele reële mogelijkheid, die door ons beiden met instemmend geknik omarmd werd: zo moet het bijna wel gegaan zijn. Bierdrinkerslogica.

Voor iemand die dertig bier op heeft is een kroket uit een vakje pakken net zoiets als met een helikopter in een compound landen en de gevaarlijkste terrorist aller tijden een kogel door z’n kop schieten. Een militaire missie. Niet zonder gevaren dus. Bij de één ligt de dood of gevangenschap op de loer, bij de ander een brandwondje op de pols.

De vriend en ik lieten het er verder bij en namen er nog één. Een brandwondje op je pols waar je niks meer van weet, het is gewoon de collateral damage van een avondje zuipen. Die accepteer je en je drinkt weer verder. Tot de volgende kroket achter glas op je weg komt. Of tot je wakker wordt en je kin aan een bebloed laken zit vastgeplakt. Verdwaasd pak je je telefoon om iemand te bellen die daar meer van weet. Telefoon kapot. Wederom colatteral damage. Accepteren en weer door.

Iets wat bij tijd en wijle zoveel bijkomende schade oplevert, maar waar je toch steeds mee doorgaat, moet wel heel erg mooi zijn, is de enige conclusie die er te trekken valt over het fenomeen ‘dronkenschap’. Het ironische is echter dat je er maar al te vaak niks meer van weet. Dronkenschap is een soort parallel universum, dat zich de dag erna openbaart in vage flarden van gebeurtenissen. En misschien is dat maar goed ook, want jezelf in oorlog zien met een kroket, een stukje glas en een warmhoudplaatje is waarschijnlijk behoorlijk vernederend. Moeder natuur heeft het zo gek nog niet met ons voor.

Volg ons ook op Twitter!