Vanochtend werd ik wakker met een verstopte neus, keelpijn en een onbestemd gevoel in m’n maag. Dat zou kunnen duiden op een griepje, maar ik denk dat het iets anders is. Ik denk dat ik allergisch ben voor Frits Barend. De één heeft het met pollen, ik heb het met Frits Barend. Laat mij een half minuutje boven de afgeragde pleeborstel hangen die het kapsel van Frits Barend is en ik nies een uur lang aan één stuk door. Enig voordeel: als ik dan toch een uur moet niezen, dan maar recht bij Frits Barend in z’n bek.
Want wat is dat een lul, die ik graag een uur lang middenin z’n bek zou willen niezen. Gisteren zat meneer weer eens bij Pauw&Witteman. Een programma dat hem om onduidelijke redenen maar uit blijft nodigen om z’n mening te geven over een bepaald onderwerp. Onduidelijke redenen, omdat Fritsie de uitnodiging om een mening te geven over een bepaald onderwerp immer aangrijpt om een mening te geven over alle onderwerpen die ter tafel komen, hoe weinig Fritsie er ook vanaf lijkt te weten.
En passant neemt Frits Barend ook nog de rol van zowel Jeroen Pauw als Paul Witteman op zich door allerlei vraagjes aan de andere gasten te stellen. Uiteraard vraagjes waarin stiekem de mening van Frits al verpakt zit. Het gevolg is dat de kijkers een onemanshow voorgeschoteld krijgen. Niet met die leuke Toon Hermans, die af en toe een vogel nadoet of juist een doif doodmaakt, maar met de verschrikkelijke Frits, die af en toe z’n oogjes bij elkaar knijpt en tevreden achterover leunend een slokje wijn of water neemt als hij zelf vindt dat hij weer iets heel erg slims heeft gezegd. Een pose die Fritsie nogal vaak aanneemt in zo’n uurtje Pauw&Witteman.
Dat komt onder meer doordat Frits z’n klep gedurende de uitzending aan één stuk door open lijkt te staan en Frits eigenlijk altijd wel vindt dat hij iets heel erg slims heeft gezegd. Een dodelijke optelsom. Voor de kijkers thuis, maar zeker ook voor de andere gasten en de presentatoren. Je zal maar Frans Timmermans of Joris Voorhoeve zijn, jarenlang je sporen hebben verdiend op het gebied van internationale betrekkingen en defensie, en dan komt er ineens zo’n lul naast/tegenover je zitten die constant door je heen begint te praten en het allemaal beter weet.
Of dan zo’n Jeroen Pauw, telkens als Frits te gast is, kan hij met z’n benen over elkaar achterover gaan leunen en een beetje gaan zitten draaien in z’n stoel; Frits lult het uur wel vol. Nu doet Jeroen Pauw normaal al niet anders, maar toch moet het ontzettend irritant zijn één keer in de zoveel tijd naast dat zelfvoldane hoofd plaats te moeten nemen. Nodig hem dan niet uit, Jeroen, zou je zeggen. Tja, dan breekt-ie wel in tijdens de uitzending door een gast op te bellen, zoals een keer gebeurde (vanaf 3.50) toen z’n nicht Sonja Barend bij wijze van uitzondering haar telefoon aan mocht laten. Dat schiet dus niet op.
Er zit denk ik maar één ding op: Pauw&Witteman moet iemand in dienst nemen die, tijdens een uitzending met Frits Barend, vanachter de stoel van Jeroen Pauw (Frits zit altijd naast Jeroen Pauw, ook zoiets) met een stukje stro in diens neus kriebelt als Frits iets wil zeggen. Jeroen moet niezen, uiteraard recht in de bek van Frits. En dat 128 keer in een uitzending. Ik kan niet wachten.
PS. In dit stukje wordt niet één keer gerefereerd aan de Joodse afkomst van Frits. Dat was Frits zelf nooit gelukt, als hij iets over zichzelf had moeten vertellen.
Ook op Twitter is Frits Barend een lul; volg ons!