Hallo. Heb je een beetje een leuk weekend achter de rug? Nou, de katholieken in ieder geval wel. Het was namelijk afgelopen zaterdagnacht weer tijd voor de Stille Omgang. Een nachtelijke processie door Amsterdam waarmee de katholieken het hostiewonder van 1345 herdenken. Het hostiewonder inderdaad. Weer zo’n lekker gek katholiek wonder.
Want was er nou volgens de katholieken precies gebeurd in die donkere maartdagen van 1345? Let op, daar gaan we: er was eens een stervende man in de Kalverstraat. Die stervende man at natuurlijk nog snel even een hostie voor hij daadwerkelijk ging sterven. Maar ja, je kent stervende mannen hè… Die kotsen zo’n hostie meteen weer uit natuurlijk. Als het even kon tezamen met het andere voedsel dat stervende mannen doorgaans voor hun dood nog snel even naar binnen proppen. Kortom, het moet een enorme puinhoop zijn geweest in de Kalverstraat.
Daar wisten de mensen uit 1345 wel wat op. Ze hebben het braaksel van de stervende man opgeruimd – hoe wordt niet vermeld, maar ik kan me voorstellen dat het bijvoorbeeld met een leuk roze schepje is gebeurd – en in een haardvuur gegooid. Uit eerbied. Zo deden ze dat in de Middeleeuwen, kots in een haardvuur gooien uit eerbied. Elke tijd z’n gebruiken, zullen we maar zeggen.
Een dag nadat de kots uit eerbied in een haardvuur was gegooid (hoe ruikt verbrande kots eigenlijk?) ging er eens een vrouwtje kijken hoe het ervoor stond met de kots. Die bleek verbrand te zijn, maar de hostie was ongeschonden. Tadaa, een wonder! Het vrouwtje bracht de hostie vervolgens naar de pastoor toe, maar om het wonder nog wat groter te maken, lag de hostie de volgende dag mooi weer in de Kalverstraat. Deze situatie herhaalde zich nog twee keer. De stervende man stierf nog lang en gelukkig.
Om dit sprookje te gedenken, lopen enkele duizenden katholieken elk jaar in maart zwijgend een stukje door de Amsterdamse binnenstad. Je wordt er inderdaad een beetje stil van.
Kotsen, de boel in de fik zetten en ons dan volgen op Twitter!