Ik ga iets geks doen. En dat is: een tv-programma recenseren waarvan ik vijf minuten heb gezien. Dat is natuurlijk lastig, maar als het met één programma kan, dan is het wel met Secret Story, het zoveelste realityprogramma waarin we dagelijks kunnen kijken naar wat een groep aanstellers onder één dak allemaal uitspookt.
Met Ruudje en Willem was dat nog leuk. Toen was het voor het eerst dat een groep willekeurige figuren bij elkaar in een huis werd gezet. Alles was nieuw. En, veel belangrijker nog, Ruud krabde zich om de zoveel tijd ongegeneerd aan z’n reet. Ergens hadden ze nog niet helemaal door dat er 24 uur per dag camera’s op hun snufferd en reet waren gericht. Nu is dat anders. Sterker nog, voor de meeste deelnemers aan een realityprogramma is het dé natte droom, 24 uur per dag een camera op zich gericht hebben.
Zo ook bij Secret Story. Binnen vijf minuten had ik al gezien dat er zich een unieke verzameling van aanstellers had verenigd onder het dak van ‘de villa’. ‘De villa’, zo heet het huis waarin de deelnemers aan een realityshow zitten tegenwoordig altijd. Hangend op de bank, met gek petje op het hoofd, waren ze na vijf minuten al gesprekken aan het voeren die een beetje als volgt gingen: het ene hippe petje: ‘Ja, ik heb dus het gevoel dat ik een enorme click heb met jou.’ De andere hippe vogel: ‘Ja, ik voel dat ook heel erg, die chemistry. Met Servio is dat er totááááál niet. Heb jij trouwens al enig idee wat zijn geheim is?’
Een geheim, daar draait het om in Secret Story. Is ook iets van de laatste tijd, de realityshows moeten een beetje worden opgeleukt. Bij deze serie op NET 5 houdt dat dus in dat elke debiel een geheimpje heeft en de andere debielen dat moeten zien te raden. Op de website van het programma staat al om welke geheimen het gaat. Een greep uit de geheimen: ‘Ik ben bingokoningin’, ‘Ik ben piercer van beroep’,’Ik overleefde de tsunami’ en ‘Ik had een romance met Olympisch goud’.
Ja mensen, dat zijn nog eens geheimen. Een bingokoningin, raad het maar eens. En dan degene die een romance had met Olympisch goud… ik zie hem of haar al in bed liggen met die gouden medaille en zeggen dat ze te weinig communiceren. Al die aanstellers in het huis – vijf minuten – kennende, zou het me ook nog niet eens verbazen als de medaille het uiteindelijk heeft uitgemaakt.
Een grote golf op je af zien komen, dat wonderwel overleven, daardoor de vergankelijkheid van het bestaan inzien, en je dan opgeven voor een show waarin je drie maanden lang oeverloos in een villa zit te ouwehoeren over wie er een bingokoningin of een piercer is; ook dat moet je kunnen.
Eén iemand kon het en is nu in de wereld van de realityshows beland. Een wereld die, al doet de naam anders vermoeden, niks met het leven op planeet aarde te maken heeft. Het is een wereld waarin ‘nomineren’ het belangrijkste woord is, er een ‘eliminatieshow’ is, en je om de zoveel tijd in een kamertje op een grote rode knop kunt drukken. Helaas niet de rode knop die ervoor zorgt dat het er een atoombom op ‘de villa’ wordt gegooid.
Pssst…pssst, geheimpje: wij hebben een Twitter-account. Volg ons!