Ik hou enorm van sport. Lekker rennen of tegen een bal aanschoppen. Mij kun je er op elk moment van de dag wakker voor maken. De poriën lekker openzetten en zweten maar. Heerlijk. Vocht verliezen. Ik doe niets liever. Om dat vochtverlies weer aan te vullen drink ik altijd Extran. U weet wel, de oranje of groene dorstlesser die de vocht- en mineraalbalans in het lichaam weer herstelt.
Tot nu toe lijkt dit erg veel op een stukje van een fanatieke sporter die een energiedrankje aanprijst. Het tegendeel is waar. Ik ben een ietwat te zware jongeman die al enige tijd aan z’n knie geblesseerd is en een enorme frustratie heeft betreffende het drankje Extran. Als ik een kater heb, dan drink ik het namelijk wel eens. Drinken is toch ook een soort topsport.
Wanneer ik het flesje dan met m’n trillende handjes open probeer te maken, stuit ik altijd op de grootste teleurstelling van die dag. Het lipje. Extran heeft namelijk enkele jaren geleden besloten dat de groene of oranje vloeistof van de buitenwereld moet worden gescheiden door middel van een stukje aluminiumfolie dat ik ‘het lipje’ pleeg te noemen. Jarenlang verkeerde ik in de veronderstelling dat die goeie ouwe dop dat werk prima alleen af kon. Ik zat er blijkbaar naast. Er was natuurlijk ook nog een dingetje nodig dat het openen van het flesje alleen al tot een soort topsport maakt.
Over het waarom van ‘het lipje’ heb ik recent een brief op hoge poten naar Extran gestuurd. Nu is het wachten op een antwoord. Ik houd jullie op de hoogte. Tot die tijd open ik een flesje Extran door met een kettingzaag de hele flessenhals aan gort te zagen en daarna het groene of oranje goedje in een mooi glas uit te schenken. IJsblokje erbij en genieten maar.
In plaats van een flesje Extran te drinken, kunt u ons ook volgen op Twitter!
De brief:
