Straten en pleinen: de graaf Adolfstraat

Eén keer per week parkeert Zwoebe zijn klapstoel in een straat of plein in Groningen en zal hij zijn onomwonden mening geven over de straat of het plein waar hij zich die week heeft opgehouden. Vandaag de Graaf Adolfstraat.

M’n eerste reactie bij het zien van het straatnaambordje in de Oranjebuurt was: ‘Goh, ik wist niet dat die Adolf ook nog Graaf was’. Niet lang daarna dacht ik: ‘Waarom ligt deze straat eigenlijk in de Oranjebuurt’. Nog weer later dacht ik: ‘Waarom hebben ze eigenlijk een straat naar hem vernoemd, zoveel heeft hij toch ook weer niet voor Nederland betekend?’ Als allerlaatste dacht ik pas: ‘Deze straat kon wel eens naar iemand anders vernoemd zijn dan Adolf Hitler’.

Daar bleek ik het uiteindelijk bij het rechte eind te hebben. ‘Graaf Adolf’ verwijst niet naar de dictator die we zo goed kennen van het afslachten van de diverse bevolkingsgroepen, maar is slechts een verwijzing naar de broer van onze Vader des Vaderlands Willem van Nassau, u raadt het al, Adolf van Nassau. Tja, de ouders van Adolf konden toen ook nog niet bevroeden dat er 400 jaar later een andere Adolf op zou staan die de naam Adolf voor altijd een andere connotatie zou geven.

En die redeneertrant volgend, is het ook niet zo gek dat de gemeente Groningen ooit een straat naar Adolf van Nassau heeft genoemd. Hij heeft zich toch maar mooi op slechts 28-jarige leeftijd te pletter gevochten tegen de Spanjaarden. Dat gebeurde in Heiligerlee. Een plaats waar je nog niet dood gevonden wil worden.

Dit geldt wel voor meer plaatsen, maar zeker ook voor de straat die hij later naar zich vernoemd kreeg; De Graaf Adolfstraat is een weinig inspirerende straat. Vandaar eerst het bovenstaande verhaal over Hitler. Anders was die column nooit vol gekomen. Adolf Hitler is toevallig ook nog eens mijn favoriete dictator om als columnvulling te gebruiken, dus dat kwam dan nog wel weer mooi uit ook.

Over de straat zelf valt heel weinig te vertellen. Rijtjeshuizen. Heel veel. Aan de ene kant rood geverfde deuren, aan de andere kant geel geverfde deuren. Dat was het wel. Uit pure armoe ben ik maar het aantal woningen in de straat gaan tellen. Had ik niet hoeven doen, zo bleek halverwege, want er hing een plakkaat aan de muur waarop stond dat het er 420 waren. Omdat ik toch al halverwege was, heb ik wel doorgeteld. En verdomd, het waren er 420. Op de kop af.

De randverschijnselen dan maar. Dat was wel mooi. Terwijl ik aan het tellen was, ontspon zich er een gevecht tussen twee katten. Eén hele grote, die oranje was – hoe kan het ook anders – en een kleine, zwart-witte, die op Adolf Hitler leek – hoe kan het ook anders. U gelooft dat waarschijnlijk niet, maar het was echt zo. Om die woorden kracht bij te zetten, wilde ik een foto van de Hitlerkat maken met mijn telefoon. Nadeel van katten is dat ze bewegen. Foto mislukt. Dan maar eentje van internet geplukt. De Hitlerkat in de Graaf Adolfstraat leek op deze kat:

Hij verloor het gevecht van de dikke oranje kat wel. En het duurde niet eens vijf jaar. Gelukkig niet, dan zit zo’n klapstoeltje niet meer zo comfortabel denk ik.

Noch Adolf Hitler, noch Graaf Adolf Twitterden. Wij wel. Volg ons!

2 reacties op “Straten en pleinen: de graaf Adolfstraat”