Soms komt het een sportcolumnist allemaal aanwaaien. In veel van die gevallen is Piet Velthuizen er wel op de één of andere manier bij betrokken. Zou Piet Velthuizen kunnen schijven, dan had hij zelf mooi een dagboek bij kunnen houden. Dat van Anne Frank zou na verschijning waarschijnlijk nog slechts een voetnoot in de geschiedenis zijn. Ik zie het ook wel voor me, een lange rij dikke Amerikanen die staan te wachten voor het huis waar Piet z’n eerste stapjes zette. Man, wat is het op dat soort momenten jammer dat Piet niet kan schrijven!
Goed, een column van mijn hand dus. Helaas. Liever had ik Piet zelf zien schrijven over hoe hij met zijn hond skypet. Want dat doet Piet. Ik weet het, dat klinkt een beetje vreemd, maar als u er wat langer over nadenkt klinkt het hartstikke logisch. We hebben het hier immers over Piet Velthuizen, de oppermongool van het Nederlandse voetbal. En dan ben je dus echt een mongool.
Hij is de man die ooit geïnterviewd werd door Vitesse-volger en schrijver Marcel van Roosmaalen terwijl hij z’n bolide met 180 kilometer per uur naar Noordwijk stuurde en onderweg 17 kipcorns naar binnenwerkte. Dit om Piet even te karakteriseren (kan enigszins overdreven zijn, maar ik geloof het ook nog wel). Nu vertelt hij op vi.nl dat hij skypet met z’n hond. Je kijkt er bijna niet meer van op.
Dat zit zo, Piet zit in Spanje en z’n hond niet. Die kon niet mee. Het is daar te warm voor Piet z’n hond. En inderdaad, in heel Spanje is geen hond te vinden. Eigenlijk is het in Spanje ook te warm voor Piet, maar dat er geen Pieten zijn in Spanje kunnen we toch, zo de dag na Sinterklaas, niet echt zeggen. Daar ging Piet dus. Naar Alicante; de bank warm houden en op zoek naar restaurants die om 17.30 uur open gaan. Die zijn er bijna niet, dat vertelt Piet ook nog in het interview op de website van Voetbal International.
Heeft Piet er wel eentje gevonden en komt hij om 18.30 uur met een volle maag weer thuis, dan logt hij gelijk in. Skypen met een hond doe je met een volle maag, dat lijkt me duidelijk. Het is een interessant fenomeen, dat skypen met een huisdier. Het roept, hoe je het ook wendt of keert, toch allerlei vragen op. Hoe logt een hond in bijvoorbeeld? En, prangender nog, wat doe je eenmaal als de hond z’n wachtwoord correct heeft ingevoerd (woefwoef31). Flikkert Piet dan in Alicante een tennisbal tegen z’n beeldscherm aan? Ik zie het ‘em doen.
Het is wel mooi dat Piet dit soort interviewtjes geeft. Een inkijkje in het brein van een krankzinnige is nooit weg. Ik kan me nu al niet meer voorstellen hoe een leven zonder het weetje dat Piet Velthuizen met z’n hond skypet, was. En, net als u, kijk ik ook alweer uit naar het volgende interview met Piet. Daarin zal hij uit de doeken doen dat hij wekelijks op de bowlingbaan te vinden is. Met z’n kat. En een papegaai op z’n schouder.
Twitter met je hond of volg ons op Twitter!