Voor wie om wat voor reden dan ook niet elke dag in het Friese plaatsje Oenkerk vertoeft; u heeft wat gemist. Gisteren werd daar tijdens het Eukanuba Golden van het Jaar Gala de Golden Retriever van het jaar gekozen. Eukanuba is een merk hondenvoer dat dacht de hondenvoermarkt het beste te kunnen penetreren middels een naam met vijf klinkers erin… en door het sponsoren van een hondenverkiezing natuurlijk.
Een hondenverkiezing, een hondenverkiezing…?! Nee, niet zomaar een hondenverkiezing; het ‘Golden Retriever Club Nederland’ evenement van het jaar, dat niet gemist mag worden door eenieder die geïnteresseerd is in het ras! Als we de Golden Retriever Club Nederland mogen geloven tenminste. En waarom zouden we ze niet geloven. Wie eerst een club voor Golden Retrieverbezitters opricht, zal daarna toch niet ook nog eens gaan liegen over evenementen?
Alhoewel die vraag enigszins retorisch aandoet, toch een antwoord: nee. Dat antwoord kon ik formuleren doordat ik me via internet geïnformeerd had over het dagprogramma. Het was een veelbelovend programma: om 10.30 was er een ontvangst met koffie en gebak, daarna was er een symposium ‘rasstandaard’, uiteraard gegeven door Eileen Caisley. Schrijf je ‘rasstandaard’, dan schrijf je niet lang daarna Eileen Caisley. Ik wel tenminste. Dat zag u net wel. Twee keer maar liefst.
Wanneer Eileen uitverteld was, zou er een lunch volgen. Van luisteren naar iemand die het over rasstandaarden heeft krijgt een mens honger. Dat is een simpele natuurwet. Dat je op een gegeven moment weer vol zit ook. Tijd voor de daadwerkelijke Golden Retriever van het jaar-verkiezing dus. Liefst drie uur zou die in beslag gaan nemen. Dan moet je er inderdaad wel eens een keer in geslaagd zijn de beste Golden Retriever uit een groep Golden Retrievers te kiezen. Van 17.00 tot 18.00 was er nog tijd ingeruimd voor een ‘gezellig samenzijn’.
Al met al een mooi programma. Met name naar het ‘gezellig samenzijn’ keek ik uit, dat vind ik altijd heel gezellig, vandaar. Snel m’n husky’s voor de slede gespannen en op naar Oenkerk dus. 10.30 heb ik niet gehaald; geen ontvangst met koffie en gebak voor mij. Wel werd ik opgewacht door 79 wild likkende Golden Retrievers. Ook mooi.
Na geboeid naar het tweede deel van de lezing van Eileen geluisterd te hebben, en een heerlijke lunch verorberd te hebben, was het dan eindelijk tijd voor de verkiezing van de Golden Retriever van het jaar. Spannend! Omdat ik er toch was met mijn husky’s wilde ik die laten participeren in de verkiezing tot Golden Retriever van het jaar. Dit mocht echter niet van de organisatie. Verkeerde ras. Nu wil ik niet meteen de jaren ’30 en ’40 erbij slepen, maar wat een hondenfascisme zeg! Woedend verliet ik Oenkerk weer met m’n slede.
Gelukkig is Martin Gaus één van mijn beste vrienden en hield hij me telefonisch op de hoogte van de uitslag van de Golden Retriever van het jaar-verkiezing. Want welke hond dat zou worden, wilde ik natuurlijk nog wel steeds weten, dat begrijpt u ook wel.
Zo rond de klok van vijven kwam het verlossende woord van Martin: ‘Lemon’ was de Golden Retriever van het jaar geworden. Zijn pleidooi voor wereldvrede en z’n oplossing voor het langslepende conflict tussen de Cocker Spaniels en de Dalmatiërs hebben naar het schijnt de jury over de streep getrokken. ‘Porthos of the Hellacious Acres’ werd tweede. Hij verloor vooral punten nadat hij al een stok terughad gebracht nog voordat z’n baasje goed en wel de naam van de hond had uitgesproken.
Tijdens het gezellige samenzijn vierde het baasje van Lemon de overwinning door het op een zuipen te zetten. Lemon beloonde zichzelf met een extra likje aan z’n eigen ballen.