Of het nu vloeibare zeep is waar je enkel je handen mee dient te wassen of spul dat onder douche voor het gehele lichaam kan worden gebruikt, het wordt in vele geurtjes op de markt gebracht. Niet zelden kiezen de producenten ervoor ook zeep en douchegel met vruchtengeur onderdeel van hun assortiment te laten zijn. Ik snap niet zo goed waarom dat eigenlijk zo is.
Vruchten zijn lekker, maar ik heb zelf nog nooit de behoefte gevoeld er naar één te willen ruiken. Zeker niet als hij al een paar dagen in de fruitmand ligt, met warm zomerweer. Dat ik niet denk zoals veel anderen blijkt maar weer uit het feit dat vloeibare zeepjes en douchegels met de geur van bijvoorbeeld een perzik als warme broodjes over de toonbank vliegen.
Warme broodjes, ik zou er liever naar ruiken dan naar een perzik. Zo ga ik bij de bakker altijd even in de vitrine liggen, tussen drie net gebakken halfjes knipbruin en twee verse oerbroden in. Heerlijk vind ik dat. Produceerde FA of Nivea warme broodjes-douchegel, ik zou elke dag minstens een uur onder de douche staan. Net zo lang tot de broodjesgeur niet meer warm is. Ik stel me zo voor dat dat wel een uur duurt.
Jammer genoeg is er nog geen enkele douchegelproducent die is overgegaan tot het fabriceren van warme broodjes-douchegel. Ik zal hierin moeten berusten. En dat vind ik ook prima, maar het andere uiterste is wel dat ik bijna genoodzaakt ben me iedere ochtend met een virtuele perzik of citroen in te zepen. Vruchten en warme broodjes zijn uitersten, vandaar.
Maar ja, blijkbaar willen de mensen dat, ruiken naar een vrucht. Ik vraag me af hoe de douchegelproducenten hier ooit achter zijn gekomen. Ik vind het namelijk niet heel erg voor de hand liggen. In principe zijn vruchten toch vooral voedsel, en saucijzenshampoo of garnalenzeep bestaat ook niet. Tenzij je je handen altijd schoonmaakt door ze kortstondig in een zak met kroepoek te stoppen en je onder de douche een grote pan jus over je heen kiept. Maar gebruikelijk is dat allerminst.
Dat het met die zeepjes anders is gelopen, moet te maken hebben gehad met een toevalligheid. Dat zo’n douchegelfabrikant eens bij de groenteboer over een bananenschil uitgleed en zo met haar fraaie snoetje in een bak met perziken belandde ofzo. Moest ze van de groenteboer de hele bak kopen. Nou, dan rest een douchegelfabrikant natuurlijk maar één ding: er douchegel van maken.
Ik ga binnenkort bananenschillen neerleggen bij de warme bakker, zoveel is wel duidelijk aan het einde van dit stukje.
Twitter smaakt een beetje naar een mix van kiwi en cayennepeper. Heel lekker. Volg ons!