Afgelopen maandag was er in De Wereld Draait Door te zien hoe oud-premier Joop den Uyl op een grasveld met een schildpad lag te spelen. Achmed heette die. Omdat het een Turkse landschildpad was. Een Turkse landschildpad zal er voorlopig wel niet meer inzitten, maar ik vind toch dat Mark Rutte een huisdier moet nemen, liefst exotisch.
Met een exotisch huisdier voorkomt hij dat hij Balkenende achterna gaat. Tegen een huisdier moet je heel duidelijk praten, anders begrijpt hij je niet. Bovendien heb je altijd een troef achter de hand wanneer iemand je eens een trucje op een skateboard wil laten doen: ‘Nee, nee, helaas, ik kan mijn gnoe geen moment alleen laten, hij heeft ontzettend last van verlatingsangst. Dat zie je vaker bij tamme gnoes. Sorry’.
Overigens denk ik niet dat een gnoe het juiste huisdier is voor Mark. Het kan subtieler. Eerder deze formatie verbaasde ik me erover hoe gracieus Mark over het Binnenhof flaneerde met een softijsje in z’n hand. Dat paste bij Mark. Gracieus flaneren zit er echter, met vlak achter je een reusachtige gnoe, niet meer in. Mark Rutte zou beter een varaan kunnen nemen. Dat flaneert prima. Heeft-ie er een ijsje bij vast dat sneller smelt dan Mark kan likken, dan kan de varaan hem daar ook nog mooi bij helpen…die beesten hebben tongen!
Ik stel me zo voor dat Mark de varaan Gerrit noemt, naar Gerrit Zalm. Of Neelie, als het een meisje is. Maar Mark vindt het geslacht eigenlijk niet zo belangrijk, als het maar de meest geschikte varaan is. Het moet vooral een rustige varaan zijn; niet zo’n komodovaraan, die om de haverklap een lid van de oppositie oppeuzelt. Dat soort berichten doet het niet goed in het buitenland. Je kunt honderd keer gedoogd worden door Wilders, maar als de komodovaraan van de premier de gehele oppositie opeet, dan heeft een minister van Buitenlandse Zaken pas echt wat uit te leggen.
Beter is het dus wanneer Mark gewoon een lieve varaan koopt bij de dierenwinkel voor exotische diersoorten. Misschien een smaragdvaraan, die heeft een lichtgroene keelflap en is één van de weinige varanen welke z’n staart op kan rollen. Dat klinkt alvast heel gezellig. Hij is ook slechts een meter lang. Dat oogt een stuk sympathieker dan een prehistorisch beest van drie meter lang dat mensen eet. Enig nadeel is dat de smaragdvaraan eigenlijk alleen in bomen leeft. Maar, zoals iedereen in de politiek wel weet, hoge bomen vangen veel wind, dus daar dondert hij op den duur wel uit.
Niets staat derhalve nog in de weg dat Mark Rutte morgen, met in z’n ene hand een softijsje, en in z’n andere hand een lijntje met een hele lieve varaan eraan, de trappen van Paleis Huis ten Bosch afwandelt voor de bekende bordesscène. Na een weifelende kennismaking zal Koningin Beatrix de varaan liefdevol over z’n lichtgroene keelflap aaien. Ik verheug me erop.