Soms wordt de naam van dit grote knaagdier ook gespeld als pakarana. Maar niet door mij. Pacarana dus. De pakarana is…pardon…De pacarana is de enige nog levende soort uit de familie van de Dinomyidae. Dit zegt u hoogstwaarschijnlijk niets, maar het is waar ik geboren ben. Dit dorp, ik weet nog hoe het was, de boerenkind’ren in de klas…wederom excuses…Dit zegt u hoogstwaarschijnlijk niets, maar dat is een familie van knaagdieren in Zuid-Amerika, waarvan de pacarana dus nu in z’n eentje de naam hoog moet houden.
Dat gaat hem alleszins redelijk af, want ’s nachts voedt hij zich met plantaardig materiaal zoals bladeren. Jammie! Na zich gevoed te hebben wandelt dit dier met z’n gevlekte vacht en z’n lange staart nog wat rond door de bergbossen van de Andes. Daarna legt deze 15 kilo wegende rakker van zo’n 80 centimeter zich te ruste, en begint het gesodemieter de nacht erop weer van voren af aan. Af en toe planten ze zich nog voort, maar niet te veel, want het gaat natuurlijk wel om een bedreigde diersoort.
De pacarana lijkt verder enigszins op de grote paca. Een ander dier dat voorkomt in de Andes. Hij ontleent hieraan ook zijn naam. Pacarana betekent in het Zuidamerikaans, de taal die men in Zuid-Amerika spreekt, zoveel als ‘valse paca’. Valse paca, omdat de pacarana niet verwant is aan de paca. Vergelijk het maar een beetje met oud-nieuwslezer Harmen Siezen en oud bondscoach van Italië Marcello Lippi. Die zijn ook niet verwant, maar lijken wel op elkaar.
Zo. Nu heeft u alle basisinformatie over de pacarana, plus een paar regels uit Het Dorp van Wim Sonneveld, tot u kunnen nemen. Tijd voor verdieping.
Want er is nog veel meer te vertellen over de pacarana. Informatie die u op Wikipedia niet aan zult treffen. Zo is de pacarana een enorme muziekliefhebber. En dan niet van Het Dorp van Wim Sonneveld. Daar kun je niet lekker op dansen, en dat is absoluut een must voor de pacarana. Muziek waar je niet op kunt dansen, is voor de pacarana geen muziek. Hij wordt daarom ook wel de danser onder de knaagdieren genoemd.
Vooral de Macarena draagt hij een warm hart toe. Wanneer je hem tegenkomt in een bergbos in de Andes hoef je alleen maar even te zeggen: ‘Héééééééééé…Pacarana’ en dan begint hij. Zoveel gratie heb je nooit gezien. Soms praat ze. Terwijl ze slapend met m’n kussen speelt. Ik laat ze. Zolang ze maar met mij m’n lakens deelt…
Sorry hoor. Het zal nu echt niet meer gebeuren. Maar gracieus is het wel wanneer een pacarana de Macarena danst. De rest klopt niet, dat is voor rekening van de jongens van Clouseau. Een beetje liefdesliedjes zingen voor een knaagdier, wat bezielt die mensen?
En, als gezegd, de pacarana houdt daar ook helemaal niet van. Hij wil alleen maar de Macarena dansen, dat kan-ie als de beste. Een pacarana die de Macarena danst, hij zou er zo één van de vele tv-talentenjachten mee winnen. Helaas zul je hem daar niet zien. Daar is-ie te bescheiden voor.
Een pacarana die de Macarena danst, ziet er een beetje uit als Hilbrand Nawijn die de Macarena danst, maar dan dus wel gracieus. Daarnaast is de pacarana nooit minister geweest.
*Dit is een filmpje van YouTube. Sms’en kan niet meer.