Hallo, ik ben Sjaak L. Grottenhoofd. Al 46 jaar een onuitstaanbare vent, waarvan ik er nu alweer 20 getrouwd doorbreng met de eveneens onuitstaanbare Rita. Samen hebben we twee kinderen. Gezinus van 12 en Teun van 16. Teun is een meisje. Vroeger noemden we haar Teuntje; nu is ze 98 kilo, dus dat gaat niet meer. Ondanks haar 98 kilo zit ze – god betere het – op korfbal. Gezinus voetbalt, heeft een bril en wordt gepest. Ik ben woonachtig op Kievitsei 38 te Kerkdriel, waar ik tevens werk als gemeenteambtenaar. De hel op aarde.
Zoals u wellicht al merkt erger ik me voortdurend en klaag ik me een weg door het leven heen. Daarom heeft onuitstaanbaar.nl me gevraagd een dagboek bij te houden. Elke zondag zullen mijn ‘belevenissen’ van de afgelopen week gepubliceerd worden op deze website. Ik hoop dat u er plezier aan beleeft, dan dient mijn verder compleet zinloze leven toch nog ergens toe.
Maandag 23 augustus
Vanmiddag rond een uur of drie kwam het verlossende woord van de lijkschouwer: met de plotselinge dood van stagiaire Danielle leek ik niks te maken te hebben. Ze bleek last te hebben van een notenallergie en had wel iets met een nootje erin gegeten. Gevolg was een zwelling die ervoor zorgde dat er geen zuurstofmolecuul meer door haar luchtpijpje paste en ze dood was neergevallen. Zo gaan die dingen. Opgelucht dat ik er niks mee van doen had, haalde ik adem (ik wel) en ging weer door met de voorbereidingen op de naderende Miss Maasdriel verkiezing. Volgende week was het al zover. Er moest nog veel gebeuren.
Dinsdag 24 augustus
’s Ochtends bij het ontbijt vroeg m’n vrouw Rita wat ik eigenlijk van de notenquiche had gevonden die ze vorige week voor me had gemaakt en in m’n lunchpakket had gestopt. Zoals te doen gebruikelijk had ik dat lunchpakket onaangeroerd in de personeelskeuken neergezet, waar vroeg of laat altijd wel één of andere naïeve stagiair of stagiaire opduikt die nog niet bekend is met de kookkunsten van Rita, en zich tegoed doet aan wat er in het aluminiumfolie zit……Ai! Stagiaires en Sjaak L. Grottenhoofd, het blijft een ongelukkige combinatie.
Woensdag 25 augustus
Daar kon je op wachten. Tijdens de lunchpauze begon Trudy Pasveer met het speculeren over hoe Danielle toch die noten binnen had kunnen krijgen. Eerst gaf ze het sperma van de burgemeester de schuld, maar uiteindelijk bleek ze helemaal niet op de hoogte te zijn van de avontuurtjes die Danielle en de burgemeester soms hadden. Dat sloeg dus nergens op. Toen kwam ze bij het pakje aluminiumfolie dat een paar dagen in de keuken had gelegen. Hadden daar soms noten ingezeten en had Danielle dat opgegeten? Volgens Trudy, de trut had het pakketje blijkbaar van binnen bekeken, leek het erg op iets wat Rita gemaakt zou kunnen hebben. Ik heb iets gemompeld van: ‘Neuh…neuh…dat zou toch niemand opeten’, daarna heb ik op het brandalarm gedrukt en ben ik naar buiten gehold. Eenmaal buiten bleek m’n snor in de brand te staan. Toevallig hé? De massaal uitgerukte brandweer heeft m’n snor uiteindelijk kunnen blussen. De rest van de dag had niemand het meer over een aluminium pakketje waar mogelijk een notenquiche in had gezeten. Mijn snor leek het ook grotendeels overleefd te hebben. Als dit het einde van de week was geweest had ik nu kunnen schrijven: eind goed, al goed. Nu niet. Nu kwamen eerst de donderdag en de vrijdag nog. En ook de zaterdag, de dag waarop Gezinus traditiegetrouw iets verliest.
Donderdag 26 augustus
Maar eerst de donderdag dus. De dag waarop Danielle begraven werd. Ook de dag waarop er opeens een drietal dames afzegde voor de Miss Maasdriel verkiezing. Toen heb ik van de nood maar een deugd gemaakt en wat rouwende vriendinnen van Danielle gevraagd om mee te doen. Alsof de duvel ermee speelde, zegden er precies drie vriendinnen toe. Lekkere hapjes ook. En dan waren ze nu nog stemmig in het zwart….moet je nagaan wat dat wordt als ze naakt in de curry, mayonaise en uitjes liggen te worstelen. Minpunt van de dag was dat Ron Brandsteder afbelde als presentator van de Miss Maasdriel verkiezing, juist op het moment dat de kist de grond in ging. Ironisch hè? (Sjaak heeft geen idee van wat ironie eigenlijk is, red.). Ron kon me enigszins geruststellen door te melden dat hij Hans van der Togt als vervanger had geregeld. Mijn creatieve brein draaide meteen weer op volle toeren terwijl ik met een kopje koffie en een plakje droge keek (Sjaak heeft geen idee van de juiste spelling van het woord cake, red.) in m’n handen stond. Iets met bordjes omdraaien, dacht ik, maar dan naakt. Hoe kom ik er toch op.
Vrijdag 27 augustus
Omdat Hans van der Togt nog meer zuipt dan Ron Brandsteder toch nog maar even wat extra dozen witte wijn besteld. En het was al geen kleine bestelling. Slijterij Abraham Mosterd en 7 zn. te Kerkdriel vaart er wel bij. Dat mag ook wel, want het is niet eenvoudig om van een kleine dorpslijterij te kunnen leven wanneer je hem met z’n achten uitbaat.
Zaterdag 28 augustus
Zoals woensdag al voorspeld verloor Gezinus iets. Met 9-2 maar liefst.