Tineke Huizinga

Wat zou ze gedacht hebben toen iemand opperde: ‘Tineke, anders huren we wel even een privéjetje voor je. ‘Geil’? Nee, ze is christelijk. ‘Godverdomme, een privéjet!’ dan? Klinkt al veel logischer hè. Nog waarschijnlijker is echter dat ze iets dacht als ‘Mieters’. Hoe het ook zij, ze dacht niet: ‘Een privéjet, dat moest  deze incapabele, omhooggevallen mevrouw maar eens niet doen’. Een denkfout.

Het is een fout die wel vaker gemaakt wordt door incapabele mevrouwen; iets niet denken wat ze wel hadden moeten denken. Dat maakt ze nou net tot incapabele mevrouwen. Logica, wat moesten we zonder…

Het aspect omhooggevallen laat zich lastiger verklaren. Zeker in het geval van minister Tineke Huizinga. Let wel, minister hè. Iemand die de baas is van een deeltje van dit land. Dat ze dat is geworden mag gerust het grootste wonder in de naoorlogse politiek heten. Groter dan negen jaar Jan Peter Balkenende. En zelfs een groter wonder dan een kabinet met clowns als Hilbrand Nawijn en Herman Heinsbroek, dat het toch nog 86 dagen volhoudt.

Ok, ze werd pas van staatssecretaris tot minister gepromoveerd  na de val van het kabinet, dat deel is niet echt echt wonderbaarlijk te noemen. Maar daarvoor was ze dus al staatssecretaris. Toch ook een eervol ambt. Niet elke boerenlul kan het worden. Ruud Benard, oud-deelnemer van Big Brother, zal bijvoorbeeld nooit staatssecretaris worden. Tenminste, dat dacht ik altijd. Maar nu had André Rouvoet dus de overblijfjuf van z’n kinderen gevraagd om staatssecretaris te worden. Dan ligt een staatssecretaris Ruudje ook op de loer.

En dan nog, een staatssecretaris die zich door elke politieke crisis heen probeert te knuffelen had ik nog geloofwaardiger gevonden dan deze Mevrouw Huizinga in het kabinet. Tijdens haar periode als staatssecretaris heb ik haar nog nooit op een steekhoudend verhaal kunnen betrappen, terwijl Ruud natuurlijk best een punt heeft met dat geknuffel van ‘em.

Alsof dat allemaal nog niet erg genoeg was, viel het kabinet en werd Tineke dus plotseling minister. Van VROM. Ze weet zelf ook niet waar dat voor staat. Maar ik kan haar en u verklappen dat het met privéjets niks te maken heeft. Zeker de M niet. Toch belandde ze er in eentje, om een vergadering bij te kunnen wonen over de VROM-begroting.

De ambtenaren hadden het nog zo slim uitgedacht. De vergadering over de VROM-begroting zouden ze er eens even doorheen jassen als Tineke op vakantie was. Heerlijk vergaderen, zonder dat er aan het hoofd van de tafel een vrouw zat die je steeds hinderlijk onderbrak met één of andere stomme vraag. Slechts één iemand op het ministerie zat niet in het complot. Zul je net zien dat dat uitgerekend de persoon was die over de privéjets gaat bij VROM.

Aldus werd Tineke opgehaald met een vliegtuigje. Ze kon het eerst niet geloven, een privéjet. Het eerste uur van de vlucht heeft ze alleen maar met een gek hoedje op haar hoofd en te gaar eten in haar handen door het vliegtuig gelopen, af en toe de fictieve passagiers wijzend op de nooduitgang. Zo verward was ze. Daarna dacht ze alleen maar: ‘Een privejet, speciaal voor mij, het lijkt wel of ik droom.’  

Dat was ook zo. Nu moet ze de 12.000 euro die het kostte zelf betalen. Een gat in de begroting van de familie Huizinga. En, veel erger nog, door Tineke in te vliegen deugt er van die begroting van VROM natuurlijk ook niks meer.

17 reacties op “Tineke Huizinga”