Om gelijk even een misverstand te voorkomen: worstlog.com is een Nederlands blog en dus niet het slechtste blog ter wereld. Het is wel een blog over worst. En dat is ook best gek. Maar eerlijk is eerlijk: de worst verdient inderdaad wel een eigen plekje op het wereldwijde web. Als Terror Jaap een eigen blog heeft, dan de worst ook, zo moeten de oprichters van worstlog.com gedacht hebben.
En dat ze gelijk hadden. De worst is een schitterende uitvinding, waar veel te weinig over geschreven werd; laat staan dat er iemand was die het op internet zette. Gemalen vlees met een darm eromheen, in principe raak je daar niet over uitgeblogd. Dat blijkt ook wel. De heren van worstlog.com schrijven al sinds 2007 met een niet aflatend enthousiasme over worst.
De worst is een dankbaar onderwerp voor een blog. Alles is leuk met een worst. Dat komt niet alleen door de worst an sich, maar ook door de klank van het woord. Worst. Wanneer u Brabander of Limburger bent, is het nog leuker. Worst, maar dan met zo’n gekke w en r. Komt u uit Het Gooi, dan moet u zich niet wagen aan de worst. Worrrrrst, dat klinkt voor geen meter.
Maar verder is de worst voor iedereen leuk. Vooral ook in combinatie met andere woorden. De makers van de site worstlog.com hebben dat door. Bij de worstlogcategorieën kom je al categorieën tegen als‘ worst in het nieuws’ en ‘worstweetjes’; een voorbode voor een lekkere gekke site over worst, met zelfs een eigen worstenforum.
Dat het nog gekker kan willen de makers worstlog.com ons laten zien in hun links. Daar word je geattendeerd op een website die te vinden is op de URL www.kokenmetkanker.blogspot.com. Dat maakte me nieuwsgierig. Ik verliet de site over worst en maakte kennis met een meneer die kanker overleefde.
Vaak zegt men dat zoiets een keerpunt in iemands leven is. Ga maar na: Lance Armstrong won zeven keer de tour na kanker overleefd te hebben. Dat het niet altijd zo loopt, bewijst de meneer achter kokenmetkanker.blogspot.com. Hij schreef na zijn kanker bijvoorbeeld over de garing van rijst, en hoe dat altijd in het honderd liep door het gebruik van een grote gietijzeren pan. Hij had heel vaak irritante, harde korrels in z’n eten. Bah!
Nu was hij erachter gekomen dat hij een hogere pan moest gebruiken om z’n gekke Indiase gerechtje te bereiden. Biryani heet het. Maar zoals de koken-met-kanker-meneer het maakte was het meer een pulao, die overigens prima smaakt met papadums.
U kunt zich voorstellen dat ik na dit gelezen te hebben heel snel een paar keer op ‘vorige’ klikte in mijn browser. Snel weer worst. Een product dat je bijna in elk soort pan wel kan bereiden.