Een kleine 3000 eerstejaarsstudenten beginnen straks, begin september, aan hun studie geneeskunde. Dit hadden er nog veel meer kunnen zijn, maar dankzij de numerus fixus wordt een groot aantal aankomende studenten dit lot bespaard. Zelf denken ze hier op dit moment anders over, maar er komt een moment dat ze de meneer die hun nummertje niet uit z’n hoge hoed haalde heel erg dankbaar zijn.
Geneeskunde studeren en het logische gevolg ervan, arts worden, zijn namelijk helemaal niet zo leuk. Waar het idee dat dat wel zo is vandaan komt, weet ik niet. Misschien komt het door het romantische beeld van vroeger, toen je als kleuter doktertje speelde met Marietje van nummer 28. Of misschien wel door het iets minder romantische, maar toch ook beklijvende beeld dat je als puber doktertje speelde met diezelfde Marietje, alleen dan in de steeg naast de discotheek.
Nogmaals, ik weet het niet. Maar het George Clooney-uit-ER-beeld lijkt hoogtij te vieren onder de aankomende studenten. Even iemand het leven redden, snel een kopje Nespresso naar binnen werken en dan, hup, met een zustertje de bezemkast induiken. Voor vrouwelijke artsen gaat dit uiteraard niet op. Die drinken geen Nespresso, maar een kopje groene thee, voor ze met een zustertje de bezemkast induiken.
De realiteit is anders, vermoed ik. Dat begint al met het studeren voor arts. Dat is geen pretje. Terwijl je vrienden zich tegoed doen aan allerlei bier in een gezellig café, ben jij bezig met je zoveelste nachtelijke stage op de Eerste Hulp. Die vrienden zie je dus alleen wanneer er één een vrolijke dronkemanswond heeft opgelopen, en de rest gezellig meegaat naar de Eerste Hulp om de boel daar een beetje op stelten te zetten.
Na je werkzaamheden op de Eerste Hulp volgt er nog een ontelbaar aantal stages en coschappen. En ja inderdaad, ook op de afdeling gynaecologie. Dat klinkt natuurlijk heel erg leuk allemaal…..tot er opeens een dame met chlamydia op de stoep staat.
Eenmaal arts, wordt het er ook niet echt beter op. De koffie blijkt nog steeds dezelfde vieze drek te zijn die je je hele studentenleven al drinkt, en in de bezemkast gebeurt ook al niks. In plaats van heldhaftig drie levens per dag te redden, zit je vooral met betweterige patiënten te praten die Wikipedia uit hun hoofd hebben geleerd en je bedreigen wanneer je het niet eens bent met hun diagnose.
Als klap op de vuurpijl is er dan nog de dronken mevrouw met het IQ van een aap, die je continu loopt lastig te vallen. Lieve aankomende studenten, jullie kunnen maar beter tv-presentator worden…