Eigenlijk is het gewoon een hert. Maar dan met gekke hoorntjes en in Afrika. Heet je opeens puku. Nou gekke puku, voor mij blijf je gewoon een hert met hoorntjes. Kun je wel heel stoer over een grasveld gaan staren met een stengel in je bek, ik denk alleen: hert. Met hoorntjes. Dat wel.
Hele mooie hoorntjes. Ik zou ze zo van z’n kop willen rukken en vol willen spuiten met softijs. Disco erop en likken maar. Maar dat zal wel weer niet mogen van de heren natuurbeschermers. Die ontnemen je ook elk pleziertje. Nu moet ik het doen met zo’n slap biscuitje. Bah!
Wie eens softijs heeft gehad uit de hoorn van een puku wil volgens mij nooit meer wat anders. Het moet een fantastische ervaring zijn. Die gekke geribbelde structuur van de hoorn die je handen doen tintelen van genot, en dan nog die smaak van dat heerlijke softijs + disco erbij. Goddelijk.
Het zou in schril contrast staan met de manier waarop je die hoorntjes te pakken kan krijgen. Dat zou een kutklusje worden. Meneer het veredelde hert banjert namelijk de hele dag in malle Afrikaanse moerasgebieden rond. Dambos noemen ze het. Iets met veel regen op een hoog plateau waardoor de hele flikkerse bende drassig wordt.
Daar ga ik dus mooi niet in rondlopen. Dan maar een slap biscuitje. De puku denkt daar anders over. Hij is niet weg te slaan uit de dambos. Zal-ie wel weer doen om zich te onderscheiden van normale herten. Zo van: ‘Oeeee, ik ben een puku en daarom loop ik in een moeras rond. Lekker puhhhh.’
Alles om maar een beetje speciaal te zijn. Loop dat moeras in en zeg tegen de puku: ‘Hé…hé…ja jij ja…Hert!’ en je hebt binnen de kortste keren twee van die leuke hoorntjes door je ribbenkast gespiest. Dan is softijs met disco wel het laatste waar je aan denkt.
Je kunt een puku niet meer beledigen dan door hem gewoon een hert te noemen. Alles vindt-ie beter: blik uiensoep, pizzasnijder, gemodificeerd zetmeel, prikpen, oelewapper, huurforfait, dat vieze gekke piefje dat vaak aan een augurk vastzit, trommelvlies, garde, concentratiestoornis, giraffe, USB-stick, geraamte, kilometerbegrenzer, stopcontact, Jan de Vries, citruspers……Je kunt het zo gek niet bedenken. Maar geen hert. Ontoud dat goed als je nog eens per abuis bij schemering in een dambo belandt.
Bij schemering, omdat de puku zogenaamd schemeractief is. Alleen als het schemert zul je hem op gras zien kauwen, vrouwtjes zien opgeilen, schijten of andere alledaagse pukudingen zien doen. Is ook weer zoiets om op te vallen. Alhoewel je in het licht natuurlijk meer opvalt…Naja, u begrijpt wel wat ik bedoel. Dat schemergedoe toont eens temeer aan dat de puku een zielige aandachtstrekker is. Eigenlijk is dit stukje ook alweer te veel van het goede. Ik had beter over een gewoon, maar heel lief hertje kunnen schrijven. Volgende keer beter.