Hyper is een woord dat, wanneer het voor een ander woord wordt gezet, de betekenis van dat woord versterkt. Over het algemeen is dat niet zo positief. Inflatie is niet zo erg, maar bij hyperinflatie sta je opeens in Zimbabwe, te midden van een hongerige mensenmassa, aan het laatste stukje vlees in een supermarkt met lege schappen te trekken. Ventilatie is prima. Zeker bij hitte. Bij hyperventilatie sta je een papieren zak kapot te ademen. Minder prima.
Wat depiep precies is, weet ik niet, maar bij hieperdepiep zit je plotseling in een kringetje een stukje taart te eten en over een hypotheek te praten. Hieperdepiep volgt altijd na de zinnen ‘Er is er één jarig…Hoera, hoera….Dat kun je wel zien, dat ben jij’ en/of ‘Lang zal ze leven… Lang zal ze leven… Lang zal ze leven in de gloria….In de gloriaaaaaa….In de glooooria!’. Merkwaardige zinnen als je ze opschrijft. Ik bedoel, leven in de gloria…, wat is dat? En waarom altijd ze?
Toch is er eens iemand geweest die dat allemaal nog niet gek genoeg vond. Begon-ie na het zingen maar eens even luidkeels hieperdepiep te roepen. De stomverbaasde menigte die net nog zo gezellig had staan te zingen schreeuwde er uit paniek maar hard hoera! achteraan. Dat ging lekker, moet de hieperdepieproeper gedacht hebben. Nog een keer. En nog een keer. Dan is het genoeg; het praten over auto’s wacht.
Het gekke is dat op elke verjaardag wel een hieperdepieproeper aanwezig is. Nog gekker is dat het er nooit twee zijn. Alsof er elke week een geheim overleg is waar de hieperdepieproepers afspreken wie op welk feestje hieperdepiep zal gaan roepen. Anders moet het toch eens voorkomen dat er uit twee kelen een welgemeend hieperdepiep klinkt.
Het zijn van die kleine mysterieuze dingen waardoor je toch gaat denken dat er een opperwezen is. Buiten zo’n geheim overleg is dat de enige manier waarop ik kan verklaren dat er nooit twee mensen hieperdepiep roepen. Dat er een God is die met een feestmutsje op z’n hoofd mensen inseint om hieperdepiep te roepen en er bij anderen juist voor zorgt dat ze dat niet gaan doen.
Wanneer-ie dat doet, weet ik niet. Ik denk dat het op het moment zelf gebeurt. Anders zouden er mensen zijn die al vanaf het moment dat ze thuis voor de spiegel hun haar stonden te doen, weten dat ze later op de avond hieperdepiep zullen gaan roepen. Dat lijkt me gek. Net zoals het gek is dat God mij nog nooit heeft ingeseind eens een keer hieperdepiep te roepen. Misschien is het dan toch iets anders…