Het is een gekke dag; de campagne is voorbij en het WK nog niet begonnen. Voorzichtig worden de PvdA-rozen, de VVD-shawls en de CDA-petjes ingeruild voor pletterpetten, juichbandjes en andere oranje rommel. Om de overgang van campagne naar WK te symboliseren zal ik me zelf zo direct in een oranje potloodpak hijsen en luid juichend gaan stemmen. Eens kijken wat ze daar van vinden op het stembureau…
Er waren meer mensen die de politiek en voetbal samen wilden brengen. Gisteren nog hadden Ferry en z’n redactie uren nagedacht over een grapje met het H-woord. Je zag hem helemaal glimmen toen hij aan het begin van het debat de clou vertelde: het ging om de Hamstring van Robben. Had het Emile Roemer laten vertellen en hij was vandaag alsnog de grootste geworden.
Aan de andere kant deed Ryan Babel de afgelopen week een duit in het politieke zakje. Bert Maalderink vroeg hem naar zijn kijk op de huidige politiek. Nou.., dat had hij beter niet kunnen doen. Compleet vastgeroest in het voetbaljargon zei hij ‘dat hij vond dat de beste partij moest winnen’. Zou Ryan weten dat in de politieke arena ballen niet zijn toegestaan? Opgestapt VVD-kamerlid Arend Jan Boekensteijn kan hier over meepraten.
Tijd voor een bruggetje. Want, zoals de titel al doet vermoeden, moest dit artikel juist niet over de campagne en het WK gaan. Dat is niet helemaal gelukt. Excuses. Daar komt het bruggetje dan: wie niet wegkomt met alleen het aanbieden van excuses is Joran Van der Sloot (dit is de Golden Gate onder de bruggetjes, als je het mij vraagt).
Op dit moment wordt hij waarschijnlijk keihard van achter genomen door een Peruaanse indiaan met een enorme Machu Pichu onder z’n poncho. Daarna mag hij de moord misschien nog goed proberen te maken met wat vredespijpen. Ik weet niet precies hoe het toegaat in Peruaanse gevangenissen. Ik weet wel dat de tralies er niet van bamboe zijn – dat gebruiken die indianen voor al die ellendige panfluiten van ze – dus hij zit er denk ik nog wel even.
Misschien maar terecht ook, want het heeft er alle schijn van dat hij een Peruaans meisje de nek heeft gebroken. Hij bekende zelfs zonder eerst op een ezel met een verborgen cameraatje in z’n oor door heel Peru gereden te hebben. Uiteraard lag het weer niet aan Joran zelf. Zijn even schitterende als belachelijke verweer is dat het meisje begonnen was met slaan.
Joran lijkt hiermee te willen suggereren dat het Peruaanse meisje er een beetje om heeft gevraagd. Zij begon! Een veel gebezigde term op de kleuterschool. Zelf gebruikte ik die ook eens. Dat was nadat mijn tekening van twee harken die lagen te zonnen onder een geel ding met een gezichtje erin was vernield. Toen heb ik dus het meisje dat daar verantwoordelijk voor was head first met een straalmotor op haar rug van de glijbaan geduwd; zo tegen de stenen rand van de zandbak aan. Zij was immers begonnen.
Daar wilde de juf niks van weten, ik moest gewoon nablijven en strafregels schrijven: Ik mag geen meisjes met een straalmotor op hun rug van de glijbaan duwen waardoor hun hersenpan uiteenspat tegen de rand van de zandbak. Dat moet juf namelijk allemaal opruimen en daar heeft ze geen zin in! Dat had een wijze les voor Joran kunnen zijn.