Mensen doen maar wat. Helemaal als ze op de fiets een loempia zitten te eten. Gisteren zag ik zo’n malloot rijden. Handjes los en dan die deegrol met chilisaus proberen naar binnen te werken. Het lukte ten dele. De deegrol verdween vrij succesvol in z’n mond, maar de saus kwam voornamelijk op z’n witte T-shirt terecht. Zelf had-ie het niet eens door. Zo zijn ze, de fietsende loempia-eters; een beetje saus morsen op een wit T-shirt en dat dan niet doorhebben.
De man fietste ook nog eens heel hard. Helemaal onuitstaanbaar. Wanneer je gewoon een beetje flierefluitend op je stalen ros door de stad rijdt, kan ik me nog enigszins voorstellen dat zoiets samen kan gaan met het eten van een loempia. Bij een hardrijdende fietser lukt dat niet. En deze man fietste hard. Alsof-ie in de finale van Parijs tegen Roubaix* reed. Alleen dan met een loempia in z’n bek. Dat zie je zelfs Fabian Cancellara nog niet zo snel doen; even een loempiaatje naar binnen werken terwijl hij een splijtende demarrage plaatst.
Dat slaat namelijk nergens op. Hard fietsen en een loempia eten gaan niet samen. Als je hard fietst heb je namelijk haast. En als je haast hebt stop je niet bij een loempiakraampje om daar eens even met zo’n Vietnamees te gaan bomen over welke loempia je precies wilt hebben. Praten met Vietnamezen is sowieso geen pre wanneer je haast hebt. Voor die Vietnamees een keer begrijpt wat je van ‘em wil ben je een half uur verder en dan kom je dus te laat; hoe hard je vervolgens ook fietst met die loempia in je hand. Een loempia kopen en ergens op tijd aankomen gaan nou eenmaal zelden samen. Daar doe je niks aan.
Graag had ik eens met deze fietsende loempiamongool van gedachten gewisseld over voorgaande overpeinzingen. Waarom had hij toch zo’n haast en koopt-ie dan vaker een loempia? Of was het vandaag de eerste keer? Beviel het of is het misschien toch beter haasten met een frikandel speciaal in je klauwen? Maakt het nog uit op wat voor fiets je zit? Allemaal vragen waarop ik graag een antwoord wilde hebben van de man met de loempia.
Dat zat er helaas niet in; daar had hij geen tijd voor. Hij moest door. Met die loempia in z’n handen de was nog doen, de kinderen van school halen en misschien ook nog wel met een loempia in z’n handen een stukje tikken voor een zeer populair weblog. Dat heb ik zojuist gedaan namelijk. Ging prima. Nu ga ik de chilisaus van het toetsenbord halen. Met name de l zit er helemaal onder.
*Astrid Kerssebooms voor Parijs- Roubaix. Zij ziet bij een wielerwedstrijd graag een competitie-element tussen de stad waar men vertrekt en de stad waar men aankomt. Parijs tegen Nice is een andere favoriet van haar. Het is een knotsgekke competitie, die Franse wielercompetitie.