Het dagboek van Sjaak L. Grottenhoofd, een onuitstaanbare vent (deel 3)

Hallo, ik ben Sjaak L. Grottenhoofd. Al 46 jaar een onuitstaanbare vent, waarvan ik er nu alweer 20 getrouwd doorbreng met de eveneens onuitstaanbare Rita. Samen hebben we twee kinderen. Gezinus van 12 en Teun van 16. Teun is een meisje. Vroeger noemden we haar Teuntje; nu is ze 98 kilo, dus dat gaat niet meer. Ondanks haar 98 kilo zit ze – god betere het – op korfbal. Gezinus voetbalt, heeft een bril en wordt gepest. Ik ben woonachtig op Kievitsei 38 te Kerkdriel, waar ik tevens werk als gemeenteambtenaar. De hel op aarde.

 Zoals u wellicht al merkt erger ik me voortdurend en klaag ik me een weg door het leven heen. Daarom heeft onuitstaanbaar.nl me gevraagd een dagboek bij te houden. Elke zondag zullen mijn ‘belevenissen’ van de afgelopen week gepubliceerd worden op deze website. Ik hoop dat u er plezier aan beleeft, dan dient mijn verder compleet zinloze leven toch nog ergens toe.

Maandag 8 maart

Godverdomme, wat kan die Trudy Pasveer het bloed bij me onder de nagels vandaan halen. Wat een stom wijf is het toch! Vandaag had ze het kopieerapparaat onklaar gemaakt. Niemand weet nog hoe ze het precies klaar heeft gespeeld, maar hij doet niks meer. Dat is al erg genoeg, want zoals iedereen wellicht weet is een gemeentehuis zonder kopieerapparaat als een politieagent zonder snor: machteloos en tot nog minder in staat dan normaal al het geval is. Maar ergste was nog dat ik juist een kopietje wilde maken toen Trudy een poging deed het apparaat te repareren. Stond ik haar zo recht in het gat te kijken. De HEMA-bloemetjesjurk uit het jaar nul die ze droeg kon niet verbloemen dat er een enorme reet onder school. Een aanblik die mij deed kokhalzen…..kwam de smaak van die smerige lunch die Rita voor me had klaargemaakt nog eens naar boven. Bedankt hoor Trudy! Met je reuzenreet.

Dinsdag 9 maart

De hele dag in een wit T-shirt stemmen zitten hertellen van de afgelopen Gemeenteraadsverkiezingen. Ook in de gemeente Maasdriel was er namelijk het één en ander verkeerd gegaan. Zo had de onlangs overleden oma van Tonnie van Bemmelen op wonderbaarlijke wijze ook een stem uitgebracht. Op Tonnie van Bemmelen natuurlijk. Hij was als lijstduwer van Samen Sterk Maasdriel met voorkeursstemmen in de raad gekozen. Na de hertelling bleek hij echter toch een stem tekort te komen. Jammer voor Tonnie, maar misschien wel goed voor de gemeente Maasdriel.

Woensdag 10 maart

Na m’n werk moest ik van Rita mee nieuwe kleren kopen voor mezelf in het centrum van Kerkdriel. Daar is het op woensdagavond koopavond. Misschien een rare avond, maar op deze manier hopen ze te kunnen concurreren met aansprekende winkelcentra als Rond de grijze kei in Zaltbommel en Achter de bruine berk in Heusden. Ik moest met name spijkerbroeken hebben. Ik koop normaal gesproken altijd broeken van het merk Edwin bij Antoine Schellekens, broeken en meer (hij verkoopt ook riemen, vandaar). Kleding kopen is voor mij de hel. Wanneer ik een broek pas, doen Rita en Antoine, de enige homo in Kerkdriel, altijd alsof ik er niet bij ben. Bovendien gaat Rita altijd aan m’n kont zitten om te kijken of-ie daar ook goed zit; iets wat die Antoine volgens mij ook wel zou willen, maar zover heb ik het nooit laten komen. Ik dacht daar iets op gevonden te hebben door altijd hetzelfde model broek te kopen; wist Wim vandaag te melden dat Edwin die uit de productie heeft gehaald. In plaats daarvan wilde Wim me nu in allerlei gekke broeken hijsen. Geen enkele normale broek zat ertussen. De één had allemaal gekke tierelantijntjes en de ander had weer gaten die er volgens Antoine bewust in waren gemaakt. Gekste broek was er één waar de pijpen onderin opeens heel strak werden. Geen gezicht. Dat soort broeken slijt Antoine maar aan z’n eigen soort! Na één van de verschrikkelijkste uren uit m’n toch al verschrikkelijke leven vertrokken Rita en ik uiteindelijk met vier nieuwe Edwin-broeken.

Donderdag11 maart

Naar het werk meteen een nieuwe broek aangedaan. Het viel niemand op, behalve Trudy Pasveer. Dat vieze wijf zit dus ook nog naar m’n kont te kijken tijdens het werk!

Vrijdag 12 maart

’s Middags werd er een nieuw kopieerapparaat neergezet door de onderhoudsdienst; de oude bleek niet meer te maken te zijn. Uiteraard moest Tonnie van Bemmelen hem inwijden door er met z’n reet op te gaan zitten. Daarna heeft-ie dat kopietje gescand en rondgestuurd per email. Iedereen vond het leuk. Ik heb hetzelfde met m’n snor geprobeerd, maar die bleef vastzitten onder het apparaat. Geen succes dus.

Zaterdag 13 maart

Vandaag met de D4 van D.S.C. Kerkdriel thuis tegen BMC D4 uit Berlicum. De keeper was er vandaag niet, dus toen heb ik Gezinus maar op doel gezet. Leek me wel geinig hoe dat uit ging pakken met z’n brilletje. Teun was vandaag verzorgster, ze was vrij van het korfballen. Jammer, want het is geen pretje haar met een waterzak het veld in te zien hobbelen. De wedstrijd verloren we met 9-2.

24 reacties op “Het dagboek van Sjaak L. Grottenhoofd, een onuitstaanbare vent (deel 3)”