Het Boekenbal

Elk jaar wordt in de Boekenweek het Boekenbal georganiseerd, zeg maar het jaarlijkse bedrijfsuitje van het schrijversgilde. Alleen bestaat de avond niet uit karten tegen de baas of met de filiaalchef een stukje onhandig kanoën, maar wordt er gewoon de hele avond gezopen in de Amsterdamse Stadsschouwburg. Gisteravond was het ook weer raak.

Deze vijf schrijfsters zeiden het gisteren al bij De Wereld Draait Door; bij het Boekenbal draait het erom je zo snel mogelijk laveloos te drinken. Dat Heleen van Royen dit pas na een korte nadenkpauze kon zeggen, komt doordat ze eerst wilde antwoorden dat het er voor haar natuurlijk primair om gaat zo snel mogelijk door iemand anders dan Ton van Royen literair te worden genomen in de bezemkast. Desnoods door Bart Chabot. Dat moet wel lukken trouwens, die leent zich werkelijk overal voor.

Om het beeld van een klaarkomende Bart Chabot zo snel mogelijk weer uit uw hoofd te krijgen (voor zover dat er nog niet in zat, is dat na deze zin wel het geval), gaan we snel weer door. Maar even een filmpje van hoe het toeging op het Boekenbal van 2009.

Hier ziet u wat de combinatie ‘intellectueel Nederland’ (de drempel ligt overigens niet heel erg hoog), ‘drank’ en ‘een hippe verslaggever met een leuk ideetje om de Boekenweek voor jongeren interessant te maken’ oplevert. Alles om die ejaculerende Bart Chabot van uw netvlies te krijgen…..

Begin ik er alweer over. Dan nog maar even een filmpje. Ditmaal van de serieuze actualiteitenrubriek NOVA (zelf even klikken, NOVA is nog niet zo hip dat ze het op YouTube zetten). Zij sturen elk jaar een vent met de naam Tonko Dop naar het Boekenbal. Ook hij vond het vorig jaar nodig de schrijvers met wat vraagjes over het thema lastig te vallen. Met name als Aat Veldhoen (na 1.30) ten tonele verschijnt wordt het interessant. Zijn voordracht over kwispelende hondjes is ongeëvenaard.

Sowieso is het natuurlijk al schitterend als er ergens een Aat Veldhoen geïnterviewd wordt door een Tonko Dop. Een romanschrijver had het niet beter kunnen bedenken. Wat een prachtige Nederlandse namen. Helaas voor Tonko Dop en de kijkers van NOVA gaat het hebben van een fijne naam niet vaak samen met het talent om goede vragen te kunnen bedenken. Gisteren had-ie deze vraag bedacht voor de schrijvers.

Tussen het zuipen en het beantwoorden van leuk bedoelde vraagjes door, doen de schrijvers ook nog iets anders. Ze gaan dansen. Nu vind ik het er altijd al apart uitzien als mensen van middelbare leeftijd zich op de dansvloer wagen, maar dansende schrijvers spannen hierin de kroon. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik zie nog liever Bart Chabot klaarkomen.

Schrijvers horen niet te dansen, die horen met een pijp in hun mond en een grijs pak aan, levendig doch welbespraakt te discussiëren over het oeuvre van Harry Mulisch en andere belangwekkende zaken, zoals daar zijn: de boeken van Harry Mulisch, de opvattingen van Harry Mulisch en nog een keer de boeken van Harry Mulisch. Gelukkig is er nog één iemand die dat, gezeten op de trappen van de schouwburg, doet: Harry Mulisch.

Mocht ik ooit uitgenodigd worden voor het Boekenbal – en dat zit er wel in op deze manier – dan zal ik me bij Harry voegen en met een pijp in m’n mond praten over al wat belangrijk is in dit leven: Harry Mulisch en kwispelende hondjes. Wanneer we zijn uitgepraat en ik echt straalbezopen ben zal ik me misschien toch nog tot een dansje laten verleiden; een gepassioneerde tango met Aat Veldhoen.

16 reacties op “Het Boekenbal”