Het sportgala

Het sportgalaDe verkiezing van de beste sporters van het jaar wordt elk jaar opgesierd met een gala in de Amsterdamse RAI. De NOS zendt dit spektakel uit. Het woord spektakel gebruik ik alleen omdat het vaak gebruikt wordt wanneer er een groot evenement op stapel staat. Eigenlijk is er namelijk geen flikker aan, dat gala. Tussen het kiezen van de beste sporters door, moeten we het doen met oervervelende filmpjes en leuk bedoelde quizjes. Toch kijk ik elk jaar weer. Juist vanwege de voorspelbaarheid van het gala.

Mart Smeets en Dioontje mogen het altijd presenteren. Geheel volgens de verwachtingen is Mart Smeets negentig procent van de tijd aan het woord en mag Dioontje de andere tien procent invullen. Dit geeft Mart alle tijd om z’n wekelijkse verspreking-in-een-live-sportuitzending te doen. Dit maal had hij het in een telefoongesprek met de in Zuid-Afrika verblijvende Marianne Vos over een zuzuela. Terwijl het Afrikaanse equivalent van de onuitstaanbare Teletoeters natuurlijk vuvuzela heet.

Dit telefoongesprek tussen Mart en Marianne kwam tot stand nadat zij was uitgeroepen tot sportvrouw van het jaar. Omdat zij zich op een trainingskamp in Zuid-Afrika bevond, mocht haar vader de prijs in ontvangst nemen. Ook zo’n jaarlijks terugkerend fenomeen. Een man die er niet gewend aan is op een groot podium zetten en wachten tot-ie onhandig gaat doen. Dat vinden de mensen sowieso leuk. Al begint-ie uit volle borst het eerste couplet van Deutschland uber alles te zingen. In dit geval deed hij dat –misschien wel jammer genoeg- niet, maar speelde er zich een ongemakkelijk telefoongesprek tussen hem en zijn dochter af.

De prijs voor sportvrouw van het jaar werd uitgereikt door spruitjeskweker en oud-schaatser Henk Angenent. Hij was in smoking. Dat is ook altijd fantastisch om te zien; sporters die nooit zo’n ding aanhebben zich ongemakkelijk zien voelen. Bij Louis van Gaal was het trouwens precies andersom. Je zag dat pak het niet naar z’n zin hebben rond het lijf van coach van het jaar Louis. Zeker toen hij in z’n speech op infantiele wijze over zichzelf ging praten in de derde persoon enkelvoud. “…en ook Louis van Gaal ziet dit als een enorme waardering voor de persoon van Louis van Gaal…”

Toen gebeurde er opeens iets verrassends. Samuel L. Jackson kwam van de showtrap naar beneden en nam de hele zaal in gijzeling. Ongelofelijk. Wie had dat gedacht. Zelfs Mart Smeets was even van z’n stuk en wist niets uit te brengen. Tot mijn grote spijt bleek echter al snel dat ik was gezapt naar RTL 5, waar op dat moment de film The Negotiator al een tijdje aan de gang was.

Terug op 1 kwam ik weer in het gebruikelijke sjabloon van het sportgala terecht. De onuitroeibare en tevens verschrikkelijke Dennis van der Geest had zojuist het podium betreden. Dat is nog eens andere koek dan Samuel. Dennis van der Geest staat misschien wel symbool voor al die semigrappige, door de NOS bedachte ongein. Dit jaar mocht hij zogenaamd een grote limousine besturen en een paard op gaan halen. Het paard wilde en paste niet in de auto. Hilarisch natuurlijk.

Nee, dan kun je beter Fatima Moreira de Melo uitnodigen om de prijs voor sportman van het jaar uit te reiken. In een jurk gemaakt van een nog niet ontdekte, maar door toedoen van Fatima toch alweer uitgestorven diersoort, mocht ze het beeldje aan Epke Zonderland geven. Tijdens zo’n uitreiking kun je weinig verkeerd doen, toch kreeg Fatima dit voor elkaar. Volgens haar gaf ze een Jaap van Eden aan Epke. U kent ‘em wel, dat is die gemankeerde violist. Het ging natuurlijk om Jaap Eden. De naam opnoemen van één van Nederlands meest bijzondere sportmannen was nog te veel gevraagd aan Fatima. Wat kan ze zingen hè, die meid.

Gelukkig deed ze dat niet bij het einde van deze show. Daar hadden ze iemand anders voor ingehuurd. Terwijl de bekroonde sporters op het podium staan, mag er namelijk altijd nog een artiest een liedje zingen. Dit is voor mij het hoogtepunt van zo’n avond. Niet vanwege de artiest maar vanwege de sporters op de achtergrond. De dames persen er vaak nog wel een soort dansje uit, maar de heren weten zich over het algemeen totaal geen houding te geven. Vooral bij een type als Louis van Gaal is dat natuurlijk prachtig om te zien.

6 reacties op “Het sportgala”