Soms wekt een nieuwsbericht een beeld bij je op dat waarschijnlijk niet strookt met de werkelijkheid. Zo ook bij het scannen van dit artikel over het toenemende aantal ongelukken met scootmobiels.
In m’n hoofd zag ik racende bejaarden elkaar de pas afsnijden in overdekte winkelcentra. Opa Wim die uit bocht vliegt in de befaamde HEMA-bocht en onder luid geklapper van kunstgebitten terechtkomt in een bak met damesondergoed. Of opa Henk die op zaterdagmiddag met een pijp in z’n mond staat te knutselen aan z’n scootmobiel zodat ‘ie Gerrit van twee straten verderop er straks finaal af kan blazen met z’n opgevoerde racemonster.
Na het artikel eens goed te lezen, werd er een bruut einde gemaakt aan mijn fantasieën. De oorzaak van de vele ongelukken is vooral gelegen in de vele opstaande stoepranden en losse stoeptegels die Nederland rijk is. Ook glasbakken en reclamezuilen blijken een lastig te omzeilen obstakel voor de oude van dagen. Dat is trouwens ook best een mooi beeld. Opa Wim die met een slakkenganggetje frontaal tegen de glasbak opknalt terwijl jij net de overblijfselen van je alcoholconsumptie van gisteravond staat weg te gooien. Of tante Nel die op ramkoers ligt met de onderbroek van Jan Smit.
Om één en ander in de toekomst te voorkomen pleit de stichting Consument en Veiligheid voor een vaardigheidstest voor nieuwe gebruikers van de scootmobiel. Als ik het goed begrijp wil deze organisatie de bejaarden dus tijdens een cursus onverwacht tegen reclamezuilen en losse stoeptegels op laten rijden. Een soort ‘levensgevaarlijk’ slalomparcours waarin om de zoveel tijd een glasbak voor je opdoemt, met als beloning een heus scootmobielrijbewijs.
Onuitstaanbaar dat hier weer een hele bureaucratische machine voor moet worden bedacht. Ik denk dat je gewoon maar moet accepteren dat er zo af en toe een glasbak of een bejaarde sneuvelt. Ze kunnen nou eenmaal niet rijden.