Afgelopen week naar het theater geweest. Hard Gras. Fijn even luisteren naar schrijvers als Spaan, Koch en Dijkshoorn die voorlezen uit eigen werk. Voetbal stond centraal, en dat is maar goed ook. Voetbal doet het ook goed bij lesbo’s. Dit bleek eens temeer uit het feit dat er twee naast me zaten. Geen probleem zover.
Een minuut of twintig na aanvang hoorde ik plots een boel geknisper naast me. Geloof het of niet, een der lesbisch had het in haar stiekeltjeskop gehaald om een zak m&m’s uit de tuinbroek te halen. Van die kleine, uit de bruine zak. Die zijn het lekkerst.
Zelf wisten de ‘dames’ ook wel dat dit eigenlijk ‘not done’ is. Dit was af te lezen uit het feit dat ze applausmomenten aangrepen om met de grijpgrage handjes diep in de zak te grijpen, iets wat tegennatuurlijk moet voelen voor lesbisch. Hoewel tegennatuurlijk gedrag een tweede natuur is voor lesbo’s. Na de graai in de zak verdween de lekkernij per handvol in de mond. Vervolgens werd er een minuut of twee gemalen alvorens het volgende applausmoment met gulzigheid werd aangegrepen.
Het is toch niet te geloven dat je geen anderhalf uur theater kan overleven zonder een zak chocolade. Graag zou ik hier een mooie strofe produceren over hun drijfveren, oerdriften en wellicht zou ik dan begrip tonen. Ik kom echter niet verder dan een hartgrondig godverdomme.