Het was een tijdje akelig stil rond Sjaak L. Grottenhoofd op onuitstaanbaar.nl. De directie van dit zeer invloedrijke weblog en Sjaak hadden een financieel conflict, waarmee er na 52 episodes een einde kwam aan ‘Het dagboek van Sjaak L. Grottenhoofd’. Omdat we Sjaak toch wel een beetje misten, hebben we elk dubbeltje op het hoofdkantoor omgedraaid, en wat bleek: aan de andere kant van die dubbeltjes vonden we het vorstelijke honorarium dat Sjaak voor het schrijven van zijn dagboek eiste. Gevolg is dat Sjaak zich met een simpele krabbel heeft gecommitteerd aan nog eens 52 afleveringen van zijn dagboek.
Er is ondertussen wel het een en ander veranderd in het leven van Sjaak. Zijn ex-vrouw Rita en kinderen Teuntje en Gezinus ziet hij nog maar nauwelijks. Sjaak is een drukbezet man geworden, die een sportschool bestiert in Den Bosch. Beste vriend Tonnie van Bemmelen werkt er als manusje van alles (voornamelijk frikandellen bakken en dan zelf opeten). De nagel aan de doodskist van Sjaak, Trudy Pasveer, heeft helaas voor hem een jaarabonnement afgesloten bij sportschool ‘De Snor’.
Maandag 3 oktober
Wat had ik me nu weer op de hals gehaald? Aan het eind van de vorige vrijdagmiddagborrel sprak ik met Mboti N’ Gonga, de enige neger in Kerkdriel. Hij vertelde me onder andere dat er volgende week woensdag in het dorpshuis van Kerkdriel een hommage werd gegeven aan But Snithaar, de enige variétéartiest van formaat in Kerkdriel. But had zich jarenlang verdienstelijk gemaakt met allerlei goocheltrucs, danspasjes en het in één keer achteroverslaan van flessen sterke drank. But zong ook. Hits met titels als: ‘Er zit een grijze haar in m’n naad’ en ‘M’n plaszak is zo lek als een mandje’. Kortom, een rasartiest. Omdat er nog niet veel mensen waren die iets in hadden gestudeerd voor But, vroeg Mboti of Tonnie en ik niks konden doen. Nou, wij wilden best niks doen; helaas bedoelde Mboti met zijn vraag of wij wél wat wilden doen. Onduidelijke negers ook altijd… Overmoedig door dronkenschap stemden Tonnie en ik toe.
Dinsdag 4 oktober
Na de hele dag gebrainstormd te hebben, hielden Tonnie van Bemmelen en ik ’s avonds een generale repetitie voor een select groepje mensen (lees: iedereen die op dat moment toevallig aanwezig was in sportschool ‘De Snor’). Het viel wat tegen. Alleen Trudy Pasveer moest lachen, maar dan is juist geen goed teken. Misschien moeten we onze act, waarbij Tonnie met z’n volle gewicht aan mijn snor hangt, toch wat aanpassen voor de hommage aan But Snithaar.
Woensdag 5 oktober
We hebben de act helemaal omgegooid. Hij bestond nu uit het in 49 verschillende talen voorlezen van de zin ‘But Snithaar is een rasartiest’. Voorbeeldje: Torri Gwallt y ond un hilartist (dat is Welsh, de naam wordt anders omdat we Google Translate hebben gebruikt). Zelf vonden we de act waarbij Tonnie van Bemmelen met z’n volle gewicht aan mijn snor hing leuker, maar de zaal was extatisch. But moest zelfs een traantje wegpinken, ondanks dat hij vanwege Korsakoff geen idee heeft wat er om hem heen allemaal gebeurt. Kortom, het was unaniem een belachelijk succes. Iets wat we na afloop ook niet onder stoelen of banken staken in een interview met Lokale Omroep Maasdriel/Kerkdriel. Ik denk dat ik de deuren van sportschool ‘De Snor’ wel kan sluiten; er wacht me een grote toekomst als artiest in Kerkdriel en verre omstreken. Man, wat waren we goed. En dan met name ik, Sjaak L. Grottenhoofd. Elke zin die m’n lippen verliet, was raak.
Donderdag 6 oktober
Na het succes van gisteren hebben we natuurlijk ontzettend veel bier gedronken, samen met But Snithaar. Verder lag ik vandaag de hele dag op de bank een beetje na te genieten van wat ik allemaal gepresteerd had. Ik verliet het huis alleen om een croissant te kopen. Een woord dat ik opeens ook heel mooi kon uitspreken. Sjongejongejonge, wat heb ik het getroffen met mezelf!
Vrijdag 7 oktober
Naar aanleiding van het beste optreden ooit had Lokale Omroep Maasdriel/Kerkdriel ons uitgenodigd voor hun goedbeluisterde vrijdagavondprogramma. Uiteraard kwamen we gewoon en zegeden we niet af. Wie laat nou een kans om over zichzelf te praten schieten. De presentator, Lut Friemel, vuurde allemaal vragen op ons af, die wij schitterend beantwoorden. Het was denk ik het beste interview aller tijden. Dat lag een beetje aan Lut en Tonnie, maar vooral aan mij, Sjaak L. Grottenhoofd. Na afloop dronken we bier en praatten we over onszelf, Sjaak L. Grottenhoofd, onszelf, Ivo Niehe en krab uit blik.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.