Indianenhouse

Ik deed de garagedeur open, daarna de bijkeukendeur, en betrad het nieuwbouwhuis waarin mijn ouders nu zo’n tien jaar wonen. In dat nieuwbouwhuis staat, in een wandmeubel, een stereotoren van zo’n twintig jaar oud. Die doet het nog steeds, maar staat bijna nooit aan.

Nu wel. Terwijl mijn ouders rustig in hun bordeauxrode stoelen zaten te lezen, schalde er panfluitindianenmuziek met een beat eronder door de huiskamer. Ze deden alsof er niks aan de hand was. Alsof zich hier, onder de klanken van een stel opgevoerde indianen, niet het allergekste ooit voltrok: twee mensen van in de zestig die beiden in een stoel zaten te doen alsof er niks aan de hand was, TERWIJL ER DUS INDIANENHOUSE DOOR DE SPEAKERS SCHALDE.

Ik heb er eerst vijf minuten het zwijgen toe gedaan en als versteend in de woonkamer gestaan – hetgeen ook een vrij aparte ervaring is als er indianenhouse door diezelfde woonkamer dreunt. Daarna vroeg ik wat er in vredesnaam aan de hand was. ‘Hoezo?’, zei m’n moeder. Ik wees naar de stereotoren en deed een indiaan na. ‘O, die cd hebben we een paar jaar geleden in North Dakota gekocht. Het is moderne muziek, zeiden ze daar.’

Ze drukte het cd-hoesje in m’n handen. Brulé stond erop. Zo heette de groep opgevoerde indianen, die om de een of andere reden gehuld en omringd waren in/door Zwitserse vlaggen. Angstvallig hield ik het hoesje vast, toch een beetje bang dat het ieder moment kon ontploffen, of, nog erger, er na drie keer per ongeluk wrijven, a la Alladin, zo’n opgevoerde indiaan uit tevoorschijn zou komen.

Dat gebeurde niet. Inmiddels waren ze wel bij het volgende nummer aanbeland. Wederom gefluit en een langzaam aanzwellende beat, culminerend in nog zo’n kutnummer. Ik maakte mijn mening over de indianenhouse nog maar eens duidelijk, in woord én gebaar. Mijn vader reageerde door naar een derde nummer van de indianen te zappen. ‘Is dit dan wat?’, vroeg hij. ‘Mwja, iets beter’, zei ik, terwijl de indianen van Brulé bewezen dat ze ook softrockmuziek konden verpanfluitiseren.

Luister hier naar Brulé met Star People. Het lied kent de opbouw van een Eurodance-hitje: eerst rustig en na een minuut barst het in volle glorie los – wat ruim zes minuten aanhoudt.

httpvh://www.youtube.com/watch?v=OU3yJPznF0A

Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.

 

15 reacties op “Indianenhouse”