Ik begin de dag met een dansje, maar al vrij snel daarna volgen er twee crackers. Eentje met smeerpaté en eentje met aardbeienjam. Hartig en zoet, het ideale begin van de dag. Meestal dan. Want soms kom ik tijdens het smeren grote stukken aardbei tegen, die niet kapot te smeren zijn en zich dus als een angstaanjagend rood vulkaanlandschap op mijn cracker nestelen.
Met de smeerpaté heb ik die problemen nooit. Nooit heb ik opeens een heel stuk varkensoor (paardenoor?) aan m’n mes hangen. Ze malen de varkensoren (paardenoren?) keurig fijn tot er goed smeerbare smurrie is. Er staat immers ’smeerpaté’ op het bakje, en hele stukken varkensoor (paardenoor?) kun je niet uitsmeren op een cracker. Dus dat hebben ze goed bekeken bij de smeerpatéfabriek.
Des te storender is het dat ze bij geen enkele jamfabriek lijken te begrijpen dat ik ook smeerbare smurrie op m’n cracker wil als ik aardbeienjam koop, en geen opeenhoping van stukken aardbei. Ik wil smeren op de vroege ochtend! Maar welk merk ik ook probeer, vroeg of laat tref ik altijd wel een onsmeerbare aardbeiklont aan in de pot. Meteen m’n hele dag verpest.
Godnondeju, jamproducenten… hoe moeilijk kan het zijn, aardbeien malen.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.