Fairtradebananen

Een tijdje geleden was ik genoopt fairtradebananen te kopen. Er lag nog maar één sneue, al bruin geworden uitbuitbanaan op de bananenafdeling van de supermarkt, en ik had de komende dagen zin in wel vier lekkere, gele bananen, vandaar.

Thuis bekeek ik mijn aankoop eens goed. De fairtradebananen waren verpakt in een plastic zak waar, om er geen misverstand over te laten bestaan dat het fairtradebananen betroffen, heel groot ‘fairtradebananen’ opstond – maar was het ook een fairtrade plastic zak? Ik opende de plastic zak waar misschien wel een arm plasticboertje voor was uitgebuit en kreeg onmiddellijk zin in een banaan. Knak! (Dat is het geluid van een banaan die op het punt staat z’n schil te verliezen.)

Wat volgde was de grootste teleurstelling uit mijn fruitconsumerende leven – en dat is al behoorlijk lang, zeker als je het geklieder met de fruithapjes uit de blender meetelt: de schil van een fairtradebanaan is heel dik, zodat er na het pellen nog maar een heel klein en zielig banaantje overblijft. De schil van een fairtradebanaan is daarmee de push-up BH van de bananenwereld. Het lijkt eerst heel wat, maar als je de naakte waarheid onder ogen krijgt, blijft er bar weinig over om van te genieten.

Niks fairtrade dus! Ik word bedonderd en ernstig banaandeeld (hier heb ik lang over getwijfeld) door die zielige bananenboertjes met hun bananen met een schil zo dik dat je er een ruimte mee kunt isoleren waarin Prem Radhakishun in discussie gaat met een straaljagermotor en een stofzuiger.

Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar. 

46 reacties op “Fairtradebananen”