Galatasaray-fans

Over Wesley Sneijder is ondertussen genoeg gezegd en geschreven. En het klopt: hij is een opportunist, zoals bijna alle profvoetballers dat zijn. Toen er even geen Engelse club zijn gigantische salaris wilde ophoesten, was Galatasaray opeens de mooiste club ter wereld. Eigenlijk bedoelde hij: ze hebben de mooiste clubkas ter wereld, met heel veel dubieuze lira’s erin. Allemaal voor Wesley.

Maar de fans van Galatasaray zijn ook geen lieverdjes. Ze stonden weer als te doen gebruikelijk met z’n allen hysterisch te doen op het vliegveld toen hun instant-held uit Milaan kwam aangevlogen. Ze staken vuurwerk af om hun nieuwe idool welkom te heten. Er waren al geelrode sjaaltjes gedrukt met zijn naam erop. En zo goed en zo kwaad als het ging scandeerden ze die naam ook: Wesschh-liiiii Schnie-dèèèèèèr. Het kon niet op.

Het valt zelfs niet uit te sluiten dat er nu al een Galatasaray-fan rondloopt met een afbeelding van Wesley Sneijder op z’n buik getatoeëerd. Als het een beetje een forse Turk is misschien zelfs wel op ware grootte. ’s Avonds voor het slapen gaan moet vrouwlief verplicht de inkt-Wesley een kusje geven. ’s Ochtends als de man weer wakker wordt wrijft hij eerst eens genoegzaam over zijn buik. Mmmmmm. Wesley.

Of misschien zit er op het moment dat ik dit schrijf wel een Turk aan z’n borstelsnor te plukken terwijl hij wacht tot zijn computer eindelijk alle afleveringen van Onderweg Naar Morgen met Yolanthe heeft gedownload. Hij is zelfs bereid alle TROS-meuk die ze de afgelopen jaren maakte, terug te kijken. Hij verstaat er niks van – niet per se een nadeel trouwens – maar hij heeft het er voor over. Het is tenslotte de vrouw van zijn Wesley. Alles voor Wesley.

Dat klinkt toch mooi? Wesley is van Galatasaray en dus houdt een Galatasaray-fan van Wesley. Ja. Alleen zouden de geelrode vliegveldhysterie en de daarna beschreven fictieve situaties nooit hebben plaatsgevonden als Wesley toevallig naar Fenerbahce was gegaan, omdat die net even wat meer dubieuze lira’s in de clubkas hadden liggen.

Dan was de hysterie geelblauw geweest. En dan was Wesley opeens vijand nummer één van de geelroden. Geen Galatasaray-fan die het dan nog in z’n hoofd zou halen naar de TROS te kijken. Dat gedoe op het vliegveld, het was allemaal vals sentiment.

Nee, doe mij maar gewoon een fan van SC Veendam, die alleen even ‘moi’ zegt als Angelo Cijntje zijn Ford Focus parkeert aan de Langeleegte.

Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar. 

10 reacties op “Galatasaray-fans”