Hallo, ik ben Sjaak L. Grottenhoofd. Al 46 jaar een onuitstaanbare vent, waarvan ik er nu alweer 20 getrouwd doorbreng met de eveneens onuitstaanbare Rita. Samen hebben we twee kinderen. Gezinus van 12 en Teun van 16. Teun is een meisje. Vroeger noemden we haar Teuntje; nu is ze 98 kilo, dus dat gaat niet meer. Ondanks haar 98 kilo zit ze – god betere het – op korfbal. Gezinus voetbalt, heeft een bril en wordt gepest. Ik ben woonachtig op Kievitsei 38 te Kerkdriel, waar ik tevens werk als gemeenteambtenaar. De hel op aarde.
Zoals u wellicht al merkt erger ik me voortdurend en klaag ik me een weg door het leven heen. Daarom heeft onuitstaanbaar.nl me gevraagd een dagboek bij te houden. Elke zondag zullen mijn ‘belevenissen’ van de afgelopen week gepubliceerd worden op deze website. Ik hoop dat u er plezier aan beleeft, dan dient mijn verder compleet zinloze leven toch nog ergens toe.
Maandag 3 januari
Nieuwjaarsreceptie op het gemeenthuis is Maasdriel. Op een gegeven moment was ik zo bezopen dat ik een gesprek heb gevoerd met Trudy Pasveer. Het kutwijf klampte me aan en begon een verhandeling over wat ze allemaal gedaan had met oud & nieuw. Normaal zou ik dat hebben afgedaan met een ‘Ja, Trudy’, maar nu haakte ik er vrij serieus op in en begon ik enthousiast te vertellen over wat ik de vorige week beleefd had. Zoals u, trouwe lezer van mijn dagboek, weet, was dat niet veel soeps; ik keek vijf dagen achter elkaar naar de film Ground Hog Day. Trudy kende die film niet. Onbegrijpelijk. Daarom sloeg ik haar alsnog tegen de vlakte. Begon het nieuwe jaar toch nog goed.
Dinsdag 4 januari
Samen met Tonnie van Bemmelen deed ik mee aan een pubquiz in café De Manke Olifant. Volgens de presentatrice van het geheel, het appetijtelijke hapje Sandra, was Team Frikandel, zoals de naam luidde die Tonnie had bedacht, het slechtste team dat ooit had meegedaan. En dat zei wel wat, want café De Manke Olifant had ook wel eens een quiz georganiseerd voor verstandelijk gehandicapten en PVV-stemmers, zo wist Sandra ons te vertellen. Nadat we geen idee hadden wie het buskruit had uitgevonden – wij in ieder geval niet – verlieten we woedend het pand, waarbij ik het niet kon laten presentatrice Sandra tegen de vlakte te slaan. Hoe vaak krijg je nou de kans op twee achtereenvolgende dagen een vrouw knock-out te slaan?
Woensdag 5 januari
Vandaag had de gemeente Maasdriel een tripje georganiseerd naar een industrieterrein in Moerdijk. Omdat Maasdriel ook graag een industrieterrein wil, was dat volgens Meneer de Burgemeester een zowel nuttige als aangename verpozing. Omdat ik me verslapen had, kwam de bus me thuis ophalen. Dat was fijn. Wat minder fijn was, of beter gezegd, het ergste wat me kon overkomen in een bus, was dat er alleen nog een plekje vrij was naast Trudy Pasveer. Na een busrit waarbij een ritje in de trein naar Auschwitz onder de noemer ‘plezierreisje’ zou verbleken, was ik zo gefrustreerd dat ik dat hele industrieterrein in Moerdijk in lichterlaaie heb gezet. Dat zal ze leren me van huis op te halen met een bus, en me dan naast Trudy Pasveer neer te zetten!
Donderdag 6 januari
Omdat ik gisteren geen vrouw knock-out had geslagen, besloot ik al tijdens het opstaan dat ik er vandaag twee tegen de grond zou werken. Al snel bedacht ik dat ik dat in de supermarkt zou gaan doen, ik moest immers toch boodschappen doen. In het gangpad waar zich onder andere het kattenvoer bevond, zag ik twee gewillige slachtoffers; een vrouw van om en nabij de 47, die met haar moeder boodschappen aan het doen was. Met een blikje Whiskas in m’n handen maaide ik beide dames in één vloeiende beweging neer. Ze kwamen terecht in het schap met de Pedigree Pal. Een enorme teringzooi was het gevolg. Ik plukte even aan m’n snor en maakte me snel uit de voeten, uiteraard rekende ik het blikje Whiskas keurig af.
Vrijdag 7 januari
Het neerslaan van al die vrouwen zat me toch niet helemaal lekker. Vandaar dat ik ook deze vrijdag weer op bezoek ging bij psycholoog Henk de Boer. Samen met mijn teddybeer Henk de Boer kwam ik om 11.13 aan in het rustieke herenhuis van psycholoog Henk de Boer. Omdat ik het onderwerp ‘het slaan van al dan niet willekeurige vrouwen’ niet goed aan durfde te snijden, praatte ik eerst honderduit over nasi goreng, de stembanden van Imca Marina, grondbloemen, tarrels, het parkeerbeleid van de gemeente Oss, zenuwinzinkingen, Djengiz Khan, Oliver Kahn, knotwilgen, jeans, peuterspeelzalen, schimmelinfecties, kaplaarzen (elke kleur behalve rode) en wie er volgend jaar op nummer 863 moet staan in de Top 2000 (Snap met Rhythm is a Dancer was ons beider conclusie). Daarna was er geen tijd meer om verder te praten. Ene Sandra zat al in de wachtkamer, volgens psycholoog Henk de Boer.
Zaterdag 8 januari
Nog steeds winterstop voor het voetbalteam van mijn zoon Gezinus. Derhalve bleef mij een 9-2 nederlaag bespaard. Dit weerhield me er niet van vandaag toch naar de kantine af te reizen en daar kantinemedewerker Dinie neer te hoeken.
Sla een vrouw neer of volg ons op Twitter!