Kerstverhaal over Gerrit van Nazareth, de tweelingbroer van…(deel 2)

Gisteren las u in deel 1 over de babytijd van Gerrit van Nazareth, de wat ondergesneeuwde tweelingbroer van Jezus. Het verging hem niet heel goed. Direct na z’n geboorte werd hij in de gereedschapskist van Jozef gelegd, die hij eronder scheet. Na drie tenen verloren te hebben, kwam Ron Brandsteder opeens met z’n zwetende bovenlip boven de kist staan. Gevolg was dat hij de boel er door de penetrante geur ook nog onderkotste. Als klapstuk werd hij vervolgens meegenomen door de Drie Pedofielen. Een clubje mensen dat hem onderweg naar hun huis zeven maal anaal verkrachtte én klaarkwam in z’n gereedschapskist. Zeven jaren hoorden we daarna niets van Gerrit. Nu gaan we kijken hoe het Gerrit verder verging in z’n leven… 

Het was precies op z’n zevende verjaardag, een donderdag bij heldere hemel, dat Gerrit van Nazareth als uit de as herrezen weer in het openbaar verscheen. Plotseling stond-ie op de markt van Jericho – daar woonden de Drie Pedofielen – uit het niets anderhalve kilo aardappelen, een tros bananen, zeven penen, een paar uien en 400  gram hacheevlees te bestellen. Het was wel duidelijk wat Gerrit precies van plan was: hutspot met bananen erin maken. Je kon toen al zien dat het een speciale was. Niet veel mensen maakten in die tijd hutspot met bananen erin. Nu ook nog niet trouwens. Gerrit deed het gewoon. Op z’n zevende. Met slechts zeven tenen. Het aantal tenen van Gerrit is relevant om te vermelden, omdat mensen vroeger de aardappelen, peen en ui met hun voeten tot een smeuïge stamppot stampten.

Na z’n bestelling aan de verschillende marktkoopmannen doorgegeven te hebben en de gewenste ingrediënten voor hutspot met banaan van hen te hebben ontvangen, wilde Gerrit van Nazareth weer terugkeren naar de niet veraf gelegen woning van de Drie Pedofielen. Tot Gerrit zich bedacht. Hij dacht: wat zou ik terugkeren naar de woning van de Drie Pedofielen – die verkrachten me immers maar de hele tijd – als ik ook het hazenpad kan kiezen. Aldus strompelde Gerrit op z’n zeven tenen de wijde wereld in, met een tas vol aardappelen, peen, hacheevlees en niet te vergeten bananen, op z’n rug. En ui, dat vergat ik wel. Maar ook ui dus. Zonder ui geen hutspot. Ui.

Dat Gerrit heel anders was dan z’n tweelingbroer bleek wel toen hij de ingrediënten voor de hutspot met banaan ergens in een veldje nabij Jericho inderdaad tot een smeuïge stamppot stampte en niet, zoals één van Jezus’ wonderen wil, 5000 mensen voedde (met slechts vijf broden en twee vissen), maar er voor koos de ruime hoeveelheid stamppot aan één persoon uit te delen. Terwijl tientallen mensen hongerend toekeken, gaf Gerrit de gehele pan aan de 150 kilogram wegende Lucius Pedofilius, zoals z’n naam en gewicht al doet vermoeden, een zwaarlijvige pedofiel. Had Gerrit net weer een pedofiel uitgekozen om z’n hutspot met banaan aan uit te delen. Wat een pech!

Deze domme pech kostte Gerrit wederom zeven jaren van z’n leven. Nadat Lucius de hutspot met banaan verorberd had, ging hij bovenop Gerrit zitten. Na een half uurtje was die bewusteloos en kon Lucius hem zonder al te veel problemen meenemen naar zijn woning. Hier verbleef Gerrit dus tot z’n veertiende. Met zeven tenen, maar ook met een zeer kwetsbaar ruggetje. Lucius maakte er na de talrijke verkrachtingen, die plaatshadden in de zeven jaar dat Gerrit bij de pedofiel in huis woonde, er een gewoonte van een uur op de rug van Gerrit te gaan zitten en z’n teennagels bij te knippen. Lucius had na een tijdje bijna geen teennagels meer over, zo vaak werd Gerrit te grazen genomen door de zwaarlijvige pedofiel.

Na zeven lange jaren kwam er een einde aan deze ellende. Gerrit maakte op een dag weer hutspot, maar stopte er in plaats van banaan een slaapmiddeltje in. Hoe het slaapmiddeltje in de woning van de Lucius de zwaarlijvige pedofiel was terechtgekomen vertelt de overlevering niet. Hoeft ook niet. In de bijbel staat ook niet beschreven met welk voertuig tweelingbroer Jezus precies weer terugkeerde op aard, en wat voor kleur dat voertuig had. Dan is een mysterieus slaapmiddeltje in de woning van een zwaarlijvige pedofiel toch een peulenschil? Waarom het er lag, was ook al niet bekend. Weet ik veel, misschien had Lucius wel last van z’n geweten en kon hij ’s nachts niet slapen. Er lag godverdomme gewoon een slaapmiddel in de kast van de pedofiel! En nee, er zat ook geen kindersluiting op. Allemachtig, wat doet u moeilijk zeg! Verhalen over appels en vrouwen die uit ribben worden gefabriceerd, slikt u zo voor zoete koek, maar een onschuldig slaapmiddeltje in een keukenkastje niet…Nog even zo doorgaan en ik stop per direct met dit verhaal!

Nee, dat zou ten koste gaan van Gerrit, en zijn levensverhaal verdient niet zo’n abrupt einde. We pakken de draad weer op bij de hutspot met slaapmiddel in plaats van banaan. Lucius de zwaarlijvige pedofiel proefde het verschil namelijk onmiddellijk. Hij zei: ‘Gerritje, zit hier soms slaapmiddel in, in plaats van banaan?’ Gerrit bevestigde dit en Lucius viel in katzwijm. Zo op de kwetsbare rug van Gerrit van Nazareth. Het heeft negen uur geduurd voor Gerrit uiteindelijk onder het kolossale lijf van Lucius de zwaarlijvige pedofiel vandaan was gekropen. Daarna ging hij even een uurtje uitrusten in de geitenleren fauteuil die in de woonkamer van huize Pedofilius stond. Man, wat zat dat ding lekker. Ook Gerrit viel in een diepe slaap.

Terwijl het duo Pedofilius & Van Nazereth rustig lag te slapen, werd er ingebroken in de woning. De boeven kwamen gewoon via de deur binnen. Die stond eigenlijk altijd open. Waarom Gerrit nooit gewoon door die deur naar buiten was gelopen, is weer één van die raadselen die toch altijd wel rond de persoon van Gerrit van Nazareth zal blijven hangen. Maar goed, het gespuis roofde de hele flikkerse bende leeg, waaronder ook de geitenleren fauteuil met Gerrit erop, en de grote pan met hutspot. Lucius de zwaarlijvige pedofiel lieten ze liggen waar hij lag. Dat doe je met zwaarlijvige pedofielen.

Eenmaal buiten bleken de inbrekers hun pakezels te zijn weggelopen. Een fikse tegenvaller, want hoe kwamen ze nu in hemelsnaam met alle spullen weg van de plaats delict. Nou, daar wist Gerrit wel wat op. Hij sprak tot de inbrekers: ‘Ik zal een wonder verrichten en deze pan hutspot veranderen in zes pakezels’. Vol ongeloof keken de inbrekers hem aan. Terecht, want de pan met hutspot veranderde helemaal niet in zes pakezels. Wel in een pan met boerenkool. Ook best knap, maar daar vervoer je nog steeds niet de huisraad van een zwaarlijvige pedofiel mee. Gerrit had duidelijk te hoog van de toren geblazen en had beter, net zoals z’n tweelingbroer, met iets eenvoudigers kunnen beginnen op wondergebied. Water in wijn veranderen, dat is zo lastig nog niet, maar van een pan hutspot zes pakezels maken…, ga er maar aan staan.

Het gevolg was dat de inbrekers behoorlijk pissig waren op Gerrit. Als straf hakte één van hen nog een teen van een voet van Gerrit, ditmaal van zijn linkervoet. Gerrit stak zijn linkervoet in de pan met boerenkool om het bloeden te stelpen. De overige inbrekers spraken in koor tot de tenenafhakkende inbreker: ‘Nou, nou, was dat nou wel nodig, Isaak’. De tenenafhakker heette Isaak. ‘Dat was godverdomme hartstikke nodig,’ zei Isaak’ dit rotjong kan niet eens een pan met hutspot in zes pakezels veranderen, terwijl hij dat wel had beloofd’. Blijkbaar sterk beargumenteerd, want niet veel later waren ook de vier nog overgebleven tenen van Gerrit verdwenen. Daar stond hij dan, zonder tenen, in een pan met boerenkool voor het huis van een zwaarlijvige pedofiel. Het kan raar lopen. En daar zou Gerrit ook nog wel achterkomen, zo zonder tenen.

Omdat de inbrekers het nu ook weer niet zo slecht voorhadden met Gerrit van Nazareth lieten ze de pan boerenkool met inhoud (Gerrit) niet voor de deur staan bij de zwaarlijvige pedofiel. Nee, ze verkochten hem als slaaf. Aan een puissant rijke Arabier. Zo eentje die van gekkigheid niet meer wist wat hij met z’n geld moest doen. Nu kopen ze voetbalclubs, toen kochten ze slaven zonder tenen. Details, details…

Eenmaal aangekomen in Arabië, daar waar de puissant rijke Arabieren wonen, werd Gerrit door twee andere slaven uit de pan met, de inmiddels behoorlijk stinkende, boerenkool geholpen. De wonden van z’n afgehakte tenen, waren redelijk goed geheeld, met dank aan de azijn in de boerenkool. Gerrit beschikte nu over twee stompjes waar menig Afrikaans lepralijder trots op zou zijn. Al snel werd duidelijk wat de rijke Arabier precies met Gerrit van plan was: die wilde Gerrit gaan gebruiken om paardje op te rijden door z’n enorme paleis. Dat moest net Gerrit weer overkomen, met z’n zwakke rug.

Vier jaar at Gerrit alleen maar haver en diende hij als het persoonlijke paleispaardje van de rijke Arabier. Maar nu hij achttien was geworden, had de Arabier wat anders in petto voor Gerrit van Nazareth. Hij mocht de harem van de rijke Arabier gaan masseren met z’n stompjes. Dit klinkt nog niet zo vervelend, ware het niet dat de Arabier een merkwaardige voorkeur had voor bejaarde vrouwen. 97 gerimpelde dames woonden er liefst in het paleis. En allemaal zaten ze te smachten tot Gerrit hen zou beroeren met z’n inmiddels behoorlijk versleten stompjes (een smid had er hoeven proberen onder te zetten, maar dat was jammerlijk mislukt). Met name de vele verzoeken om de billetjes van de bejaarde dames te masseren deden Gerrit keer op keer kokhalzen. Na 68 dames vond hij het genoeg; hij kwam in opstand.

Gerrit klom met z’n stompjes via de regenpijp van het paleis het dak op. Daar riep hij de slaven, in wat kenners van Gerrit van Nazareth (ik dus) ‘de dakrede’ noemen, op zich te verzetten tegen die knettergekke Arabier die hem vier jaar lang als een paardje door het paleis had laten hobbelen, en de andere slaven nog wel veel gekkere dingen had laten uitrichten (onder meer jongleren met geiten, bakstenen rectaal inbrengen en het opeten van elkaars snorren). Het was een zeer indrukwekkende rede van wel drie uur lang. Het was alleen jammer dat er niemand luisterde. Ja, de rijke Arabier, en die was niet bepaald in z’n nopjes met het hele verhaal. Gerrit moest dood. Omdat we met een gekke Arabier te maken hebben, werd Gerrit niet aan het kruis genageld, maar stierf hij doordat hij binnen een uur 300 liter kokendhete muntthee op moest drinken. Vlak na z’n geboorte lag hij al in een gereedschapskist met stront, maar hij stierf in ieder geval wel fris.

Vader Abraham keek het allemaal aan, plukte nog eens aan zijn baard en zag dat het goed was. Kruis of munt, zo ging hij later, als hij was uitgegroeid tot een Pierre Kartner van formaat, nog eens bepalen wie het Nationaal Songfestival zou winnen. En zo is de invloed van Gerrit van Nazareth op het hedendaagse Nederland veel groter dan u van tevoren dacht.

Het minste wat u voor Gerrit kunt doen, is ons volgen op Twitter!

225 reacties op “Kerstverhaal over Gerrit van Nazareth, de tweelingbroer van…(deel 2)”