De Grote Trap

Een vogel met de naam Grote Trap moet wel groot zijn. En dat klopt, hij is waarschijnlijk het grootste nog levende, vliegende beest ter wereld. Dit is niet altijd zo geweest. Ooit, nog niet eens zo heel erg lang geleden was hij het op één na grootste, nog levende, vliegende beest ter wereld. Pino ging er toen met de hoofdprijs vandoor. Inderdaad, Pino kon vroeger vliegen. Dat hij dat nu niet meer kan, daar gaat een treurige geschiedenis aan vooraf, waar de Grote Trap helaas een hoofdrol in speelt.

Vroeger waren de Grote Trap en Pino de beste vrienden. Hun lengte schepte een band. Ze konden zo zeven uur achter elkaar doorpraten over hoe groot ze wel niet waren. En hoe klein andere vogels waren, ook daar hadden ze het over. Het roodborstje kreeg elke week weer de volle laag. Om over de kolibrie nog maar te zwijgen.

Als ze alle andere vogels hadden afgezeken bestelden ze nog maar eens een fles wijn en gingen ze het weer over zichzelf hebben. Gezworen vrienden, kortom. Aan het eind van één zo’n avond, die gemiddeld wel drie keer per week plaatshadden, opperde de Grote Trap, inmiddels straalbezopen, om een club voor grote vogels te beginnen. Pino en hij zouden sowieso lid worden. Misschien zouden ze er nog een arend, een pelikaan of een ooievaar bijvragen.

Pino was dolenthousiast over dit idee; aldus zaten ze de volgende dag bij de notaris om een vereniging op te richten. Nog geen probleem. Hun vereniging nam een grote vlucht en al snel sloten de pelikaan, de arend en de ooievaar zich inderdaad aan bij Pino en de Grote Trap. Maar ook de flamingo, de albatros en Meneer de Uil waren door de ballotage gekomen. Een heel gezellig clubje vogels bij elkaar.

Voorlopig nog geen enkele reden om aan te nemen dat Pino over anderhalve alinea plotseling niet meer kan vliegen. Toch is dat wat er gaat gebeuren. Let maar op. Er kwam namelijk hommeles in grote vogelclub “De Grote Vogels” (zo heette de club; grote vogels zijn niet erg creatief). De oorzaak van de hommeles was een enorme machtstrijd binnen “De Grote Vogels”; de Grote Trap wilde nu ook wel eens de voorzittershamer hanteren. Een zeer genante speech waarbij de pelikaan en de arend de enige toehoorders waren, was het gevolg. Met wat gekke gebaren zei de Grote Stap dat hij niet links en ook niet rechts was, maar recht door zee. De pelikaan en de arend hadden geen idee waar hij het over had.

Gevolg was dat Pino de voorzittersverkiezing gewoon won en voorzitter van “De Grote Vogels” bleef. Woedend was de Grote Trap. (We zijn anderhalve alinea verder, dus daar komt het). Zo woedend dat de Grote Trap Pino een grote trap in z’n ballen gaf en die daardoor niet meer kon vliegen. Vanwege dit incident kon Pino natuurlijk geen lid meer blijven van “De Grote Vogels”, maar ook de andere “Grote Vogels” hadden het helemaal gehad met de Grote Trap. Heel zielig werd hij de voorzitter van een clubje met maar één lid.

Alsof dat nog niet genoeg straf is, wordt hij nu ook nog bedreigd. Pino is na het incident in Sesamstraat gaan wonen en wil niks meer met vogels te maken hebben. Zijn beste vrienden zijn nu een muis en een soort hond (geloof ik).

U moet onze beste vriend worden; volg ons op Twitter!

Één reactie op “De Grote Trap”