Eén keer per week parkeert Zwoebe zijn klapstoel in een straat of plein in Groningen en zal hij zijn onomwonden mening geven over de straat of het plein waar hij zich die week heeft opgehouden. Vandaag het Borneoplein.
Nog niet wetende in welke straat ik uit zou komen, maar in de stellige overtuiging dat ik erachter zou komen hoe een tube gevuld wordt, pakte ik mijn klapstoel weer uit de kast en ging ik op pad. De titel van dit stukje verraadt al een beetje welke kant het op ging; die van het Borneoplein. Ik hield daar stil om in mijn klapstoel te gaan zitten vanwege een cafetaria dat gevestigd is aan het Borneoplein: Cafetaria De Paardeschuur.
Sowieso vind ik het al mooi als cafetariahouders zich niks van nieuwe spellingsregels aantrekken, dat gaat natuurlijk helemaal op als het desbetreffende cafetaria “De Paardeschuur” heet. Tussen aanhalingstekens omdat snackbarhouders dat nu eenmaal doen. Waarom weet ik niet, maar in het geval van cafetaria De Paardeschuur vind ik het zo’n slecht idee nog niet. Mensen komen toch minder snel friet bij je halen als ze denken dat er een hinnikend paard in hun nek staat te hijgen bij het opnemen van de bestelling.
Ik schreef in de vorige alinea wel eventjes heel snel ‘friet halen’ op, maar zo simpel is het eigenlijk niet bij cafetaria De Paardeschuur. Ze hebben een vrij uitgebreide menukaart waar onder andere gerechten als ‘Patat heet van de naald’, ‘Patat Boedapest’ en ‘Cheecky Chicken’ op prijken. Om van het varkenshaasje nog maar te zwijgen, ook dat stond vrij prominent op de menukaart van cafetaria De Paardeschuur. Mensen die naar de snackbar gaan om een gefrituurd varkenshaasje met mayo te bestellen, ik zou ze graag eens ontmoeten.
Vandaag zat dat er niet in. Zoals u in de eerste alinea al las, wilde ik er nog achter komen hoe een tube precies gevuld wordt. En dat ik daarvoor niet bij cafetaria de Paardeschuur moest zijn, was me inmiddels al wel duidelijk geworden. In De Paardeschuur stonden louter knijpflessen en van die leuke sauzenpompjes (drie keer pompen, bakje vol). Snel naar de overkant, daar zit immers apotheek Poll, en die zou vast wel een paar A4’tjes achter z’n raam hebben geplakt waar op stond hoe je precies een tube vult.
En ja hoor, natuurlijk hingen die er. Wat is nou een apotheek zonder dat er wat A4’tjes achter het raam hangen waarop staat uitgelegd hoe je een tube vult? Nou, een apotheek zonder A4’tjes waarop staat uitgelegd hoe je een tube vult. Apotheek Poll was niet zo’n apotheek. Achter hun raam een zeer beeldende uitleg over hoe je tubes vult.
Nu ik de hele vorige alinea gevuld heb met tekst over het vullen van tubes, moet ik natuurlijk ook met bewijs op de proppen komen. Daarom ben ik even van mijn klapstoelje opgestaan en heb ik een foto gemaakt met mijn telefoon. Ik hoop dat u het een beetje kunt zien, maar zo worden tubes dus gevuld:
Dat kunt u dus niet goed zien (die geestesverschijning in het raam is mijn spiegelbeeld trouwens, niet schrikken). Daarom hier een korte uitleg over hoe je precies tubes vult: je neemt een nijptang, een mes en wat plastic, je peurt met de nijptang en het mes in het plastic totdat de zalf erin zit en het plastic een tube vormt, en je hebt een gevulde tube. Voor zo’n heldere uitleg heb ik echt geen tien A4’tjes nodig. Toch ben ik blij dat ze het bij apotheek Poll wel zo aanpakten. Ik viel van m’n klapstoel van het lachen toen ik ze zag hangen.