Het land van de onbegrensde mogelijkheden, zo wordt Amerika maar al te vaak genoemd. Dat kan wel zo zijn, maar Amerika is ook het land van de onbegrensde debielen. En het land van de onbegrensde vetkleppen. Kortom, er is in Amerika wel meer onbegrensd dan alleen de mogelijkheden.
Eigenlijk is alles wel onbegrensd in Amerika. Zelfs de bomen. In Yellowstone Park staan bomen waar uw eik in de achtertuin nog een puntje aan kan zuigen. Nog gekker, zelfs de grens met Mexico is onbegrensd. Daar staat namelijk een hek langs waar de schutting achter die eik in uw tuin weer een puntje aan kan zuigen.
Het staat er om Mexicanen tegen te houden. Komt er toch eens een sombrero met daaronder een snor de grens oversteken, dan is de kans groot dat hij wordt neergeschoten door een Amerikaan met een rode nek, en een cowboyhoed op z’n hoofd. En een geweer in z’n handen natuurlijk, anders kun je geen Mexicanen neerschieten. De kans is ook groot dat deze figuur gisteren, tijdens de midterm-verkiezingen, op een lid van de Tea Party Movement heeft gestemd.
Die Tea Party Movement is een unieke verzameling van halve garen (zoals Maarten van Rossem dat ongetwijfeld zou zeggen) die tijdens de verkiezingen van gisteren behoorlijk aan invloed gewonnen heeft. Zo kennen we de Amerikanen weer. Flabbergasted was ik twee jaar geleden toen ze, na twee maal achtereen iemand in het zadel te hebben geholpen die in de cast van Oh Oh Cherso niet zou hebben misstaan, een president kozen die als belangrijkste kenmerk heeft dat hij over zaken nadenkt. O ja, hij is ook nog zwart.
Nu is deze man, Barack Obama heet hij, afgestraft in de verkiezingen voor de Senaat en het Huis van Afgevaardigden. In plaats van andere nadenkende mensen hebben de Amerikanen mensen gekozen die Obama met een communist van het ergste soort vergelijken, terwijl hij het volgende moment weer de (zwarte) reïncarnatie van Adolf Hitler is. Die types hebben zich dus verenigd in de Tea Party Movement.
Gek dat thee in de Nederlandse politiek symbool staat voor de vleesgeworden nuance, en iemand die de zaak bij elkaar wil houden, terwijl het in Amerika dus juist mensen zijn die de meest gekke dingen roepen. Zo is Christine O’Donnell een vooraanstaand lid van de Tea Party Movement. Zij moest in een reclamespotje uitleggen dat ze toch net geen heks was. Een ander standpunt van deze mevrouw is dat ze tegen masturberen is. Tja, dat zou ik ook zijn met van die heksenvingers.
Maar goed, dit even om u een idee te geven van wat voor malloten zich bij die Tea Party Movement hebben aangesloten. Ze is uiteindelijk niet gekozen; haar Democratische tegenstrever Chris Coons won de Senaatszetel van Delaware. Zo gek zijn de Amerikanen dus ook weer niet. Het zou ook net zoiets zijn als er hier in Nederland een minister was geweest die in een talentenshow op SBS6 vrijwillig de Macarena danste.
Tja…