Elk jaar is het weer raak, na de zomer komt er een herfst. Daar kun je vergif op innemen. Eigenlijk overweeg ik dat ook wel eens op zo’n dag als vandaag, wanneer het om 9.00 ’s ochtends alweer donker wordt en er onophoudelijk water uit de lucht komt vallen. Een blikje vergif (Dr. Pepper ofzo) is dan zo’n slecht idee nog niet. Herfst, ik moet er niks van hebben.
Al was het alleen maar omdat er geen enkel woord rijmt op herfst. Noem mij één woord dat eindigt op -erfst en ik laat het rijmen op herfst. Het gaat u niet lukken. Het motto: ‘Als het dan toch kutweer is, kun je er maar beter een gedicht over maken’, kan dus ook al niet ten uitvoer worden gebracht. Daar durf ik wel een weddenschap over af te sluiten, waarbij ik als tegenprestatie alle bladeren in uw tuin bij elkaar zal harken.
Veel mensen vinden dat mooi, die geelbruine bladeren. Het is zelfs zo dat vele dorpen er tentoonstellingen mee aankleden in het publieke domein. Daar kan zo opeens een grote stapel met herfstbladeren in een grasveldje opduiken. Om de massale belangstelling voor zulke tentoonstellingen een beetje in goede banen te leiden, staan er dranghekken om de stapels met bladeren heen.
Zelf snap ik de aandacht voor dat soort experimentele kunst niet. Doe mij maar gewoon Dries Roelvink. Die houdt overigens ook niet van herfst. De bruingele bladeren vloeken bij z’n gele zwembroekje en z’n roodverbrande huid. Bovendien is alleen een geel zwembroekje in de herfst toch een beetje koud, waardoor het lijkt alsof Dries een erg kleine penis heeft.
Bij mij staat de herfst vanwege weer hele andere redenen in de top vier van minst fijne jaargetijden. Eén van die redenen is het grijze, grauwe wolkendek dat bijna dagelijks aan de hemel staat. Het belemmert mij in het uitoefenen van één van mijn lievelingshobby’s: groente, fruit en Bekende Nederlanders herkennen in wolken. De hele zomer en lente ben ik daar zoet mee. Ik heb al ruim 412 bloemkolen, 31 peren en 14 Dries Roelvinken kunnen ontwaren in de lucht, gedurende de afgelopen zomers en lentes.
Met een geheel bewolkte hemel is het uitoefenen van deze hobby echter niet mogelijk. Het enige wat er dan te zien is, is een grote grijze oppervlakte waarin je hoogstens het kapsel van Gerard Cox zou kunnen herkennen. Helaas vallen alleen kapsels van Bekende Nederlanders niet onder de definitie van mijn lievelingshobby.
Het is daarom dat ik in de herfst genoodzaakt ben tot het uitoefenen van één van mijn niet-lievelingshobby’s: kapotte gloeilampen in duizend stukjes trappen met mijn blote voeten. Een erg pijnlijke bezigheid, vandaar dat het ook één van mijn niet-lievelingshobby’s is. Als ik dan met mijn bebloede voeten naar de dokter moet, vervloek ik de herfst. Is het niet vanwege de bebloede voeten, dan is het wel vanwege die ellendige regen, die er altijd voor zorgt dat ik helemaal doorweekt aankom bij de dokter.