Pierre Wind

Wind kan uit verschillende richtingen komen. Oost, noord, zuid of west. We hebben het dan over het meteorologische verschijnsel van natuurlijke luchtbeweging van de atmosfeer dat zich laat kenmerken door richting en snelheid, en nadrukkelijk niet over tv-kok Pierre Wind. Die komt uit alle richtingen tegelijk en het is ook nooit Windstil.

Pierre laat zich het best vergelijken met een zuidwesterstorm van windkracht kracht 9, terwijl jij over een dijk met Belgisch asfalt rijdt op een fiets waarvan de remblokjes zo staan afgesteld dat ze heel licht contact maken met je te zacht opgepompte banden. Ondertussen fietst er ook nog een hele vervelende vent de hele tijd net dertig centimeter voor je uit. Pierre Wind bijvoorbeeld.

Want dat is een hele vervelende vent. Hij lijdt aan de ziekte van Chabot; dat is een aandoening waarbij je geen moment stil kan zitten of staan, maar wel de godganse tijd met je kop op tv wilt zijn. Deze ziekte is genoemd naar de bedenker ervan. Jammer genoeg is de ziekte wel chronisch, maar niet dodelijk.

We zullen Pierre Wind z’n hoofd dus nog tot het einde der tijden zien bewegen boven een grote pan met dropsoep. Daar houdt Pierre namelijk van. Gekke receptjes. Heeft u in de koelkast een pot augurken, een doosje aardbeien en een lekkerbekje in een oude krant liggen, dan kunt u zo een recept maken dat aan het brein van Pierre is ontsproten. Uiteraard niet een recept met augurk, aardbeien en vis, maar een heerlijk stoofpotje van een glazen augurkenpot, een kartonnen aardbeiendoosje en een oude krant.

Klassiek koken doet Pierre ook wel eens. Het gaat hem zelfs heel gemakkelijk af. Hij hoeft er niks voor te doen; het eten kookt zichzelf. Letterlijk. Dat komt door het gegeven dat ook de dieren die Pierre klaar wil maken zich kapot ergeren aan hem. Langer dan een half uur houden ze het niet vol. Ook dieren hebben ogen en oren.  

Laatst nog wou Pierre een eendenborst met sinaasappelsaus klaarmaken; heeft de eend het klusje al tijdens het persen van de sinaasappels van hem overgenomen. Na het persen van de sinaasappels heeft de eend zichzelf kaalgeplukt, heeft-ie bij zichzelf een knoflook in de reet gedouwd en is-ie zo in de hete oven gaan liggen.

En dat gaat met meer dieren zo hè. Wie bijvoorbeeld nog wil beweren dat het zielig is dat kreeften levend in een pan met kokend water worden geflikkerd moet eens een kijkje nemen in de keuken van Pierre Wind. Daar lopen de kreeften alleen al bij het zien van die dikke bewegende kop van Pierre direct door naar de pan met kokend water. Zwembroekje aan, neus dichtknijpen met één van die grote scharen van ze en dan doen ze zo een bommetje in het kokend hete water. Alles beter dan een minuut naar Pierre Wind te moeten kijken en luisteren.

Vandaar dat ik zelf ook overweeg om in de nabije toekomst eens in een pan met kokend water te springen. Ik ben alleen zo bang dat Pierre me gaat gebruiken in een nieuw recept. Gekookte Zwoebe op een bedje van paardenbloemen, berkenblad en zuurstokken met een saus van Pierre Windsnot ofzo.

9 reacties op “Pierre Wind”